Lieve lezers, weliswaar een dag later dan normaal, maar met al dat karaoken bij mijn Vietnamese buurman en die etentjes met zijn allen in het weekend kom ik er haast niet aan toe! Maar ik heb veel te vertellen dus een nieuw bericht is noodzakelijk. Niet doorvertellen dat ik dit onder kantoortijd doe, ze hebben nu even niets te doen voor me, dus ik moet sowieso wachten. Vorige week dinsdag was een heuglijke dag voor mij want in de namiddag zou ik Floor eindelijk weer zien en zou ik haar rond kunnen leiden in de stad waar ik nu al bijna 2 maanden woon. Floor eenmaal opgehaald van het vliegtuig kon haar vakantie beginnen, nouja vakantie; ze heeft ook moeten studeren, maar dat hebben we mooi kunnen combineren met de tijden dat ik moest werken, want dat ging ook gewoon door. Ik vond het ook wel spannend omdat dit voor het eerst was dat iemand van thuis bij me langs kwam en ondervond hoe ik het hier allemaal regelde, ook een beetje een test dus haha. Maar volgens mij voelde Floor zich meteen al redelijk op haar gemak en zijn we dinsdagavond vroeg gaan slapen. Woensdag heb ik gewoon gewerkt en heeft Floor gestudeerd, en wat was het gezellig dat er iemand op mijn kamer op me zat te wachten in mijn pauze! ’S Avonds zijn Floor en ik na een heerlijke couscous spinazie maaltijd naar beneden gaan, waar ik altijd zit te internetten met de andere Foyerbewoners, zo kon Floor dit ook eens proeven en had ze een beeld bij mijn vele sociale, haast internetcaf- achtige internetavonden in de openbare ruimte. Ook donderdag moest ik werken en heeft Floor overdag gestudeerd. Voor de donderdagavond hadden we Felix, mijn collega, uitgenodigd om bij ons te komen eten, op voorwaarde dat hij zijn eigen kruk mee zou nemen en een fles wijn. Die fles wijn had hij meegenomen maar de kruk had hij thuis gelaten, hij had tenslotte al de hele dag gezeten en wilde nu tijdens het eten wel staan. Dit was ontzettend gezellig en leuk voor Floor want die was toch wel heel benieuwd geworden naar Felix na al mijn verhalen. Uiteindelijk zijn we na dit etentje met zijn drieën naar de bar gegaan en kwam later Aitor daar ook nog bij, want ik had geregeld dat ik de vrijdag vrij was, ook dit was een succes! Vrijdagochtend hebben we heerlijk rustig aan gedaan en ben ik toen Floor nog sliep gaan douchen, daarna heerlijk kaarsjes aangestoken voor wat licht en water op het vuur gezet voor een lekker bakkie of een kopje thee. Dit is tegenwoordig allemaal mogelijk want Floor had uit Nederland mijn lievelingsthee meegebracht en oploskoffie en ze heeft me twee franse mokken cadeau gedaan. ’S Middags hebben we een wandeling door Carcassonne gemaakt, met als hoogtepunten de winkelstraat, het kantoor van LGI en La Cité. Verrast door het mooie middeleeuwse stadscentrum, een lange wandeling en een paar regendruppels zijn we heerlijk tot rust gekomen op een terrasje en hadden we daarna weer genoeg kracht om verder te gaan met het maken van heel toeristische foto’s. Die had ik tenslotte nog niet van mezelf kunnen maken. Na alles gezien te hebben zijn we teruggekeerd richting het moderne stadscentrum waar we op het terras hadden afgesproken met Aitor. Met hem hadden we al onze belevenissen doorgesproken en waren we op het idee gekomen een kleine borrel te organiseren die avond op mijn kamer, maar eerst gingen Floor en ik heel decadent nog uit eten bij La Divine Comedie, een restaurant waar ik vaak lunch met mijn collega’s. Een heerlijke pizza en een literkaraf wijn verder gingen we op weg naar mijn kamer waar de borrel inmiddels van start kon gaan en dat is goed gelukt met als eindstop de Bar in mijn straat, een ontzettend gezellige avond met haast alle bewoners van de Foyer. Zaterdagochtend werd voor mij nog maar eens bewezen dat de quote ‘bier na wijn geeft venijn’ niet zomaar in het leven geroepen is. Ook deze ochtend zijn we begonnen met een theetje waarop Floor mij vroeg of de brunch met Aitor nog doorging, toen moest ik heel diep nadenken…zonder resultaat. Ik vroeg Floor over welke brunch ze het in hemelsnaam had, volgens Floor had ik Aitor die avond ervoor in de bar uitgenodigd om te komen brunchen. Nadat Floor en ik naar de bakker waren geweest (niet met de intentie dat er een brunch zou komen) kreeg ik een smsje van Aitor met de vraag of de brunch nog doorging, en toen wist ik zeker dat ik hem had uitgenodigd maar dat ik het als gevolg van mijn drinkgedrag de vrijdagavond domweg vergeten was. Teruggekeerd in de foyer kwamen we Aitor tegen op de gang en hebben we hem alsnog uitgenodigd voor een brunch en hebben we moeten improviseren. Met een croissantje voor Aitor, scrumbled eggs en stokbrood met lekker beleg tot zijn beschikking leek het toch ergens op, maar toen hij vertelde dat dit zijn eerste brunch ooit was, voelde ik me toch schuldig, want voor wat ik gewend ben leek het nergens op. Een gève brunch ben ik hem dus nog verschuldigd! Na deze brunch kwam het einde van Floor haar bezoek helaas in zicht en ’s middags zijn we samen naar het station gelopen vanaf waar zij met een bus naar het vliegveld zou gaan. Het voelde ineens weer raar, terugkomen op mijn lege kamer, want het went snel, gezellig iemand met wie je samen luncht, eet etc. Maar het wende anderzijds ook weer snel want zondagmiddag was ik uitgenodigd door de familie Grignon, om bij hen te komen eten. Voor de duidelijkheid, Alain Grignon is mijn baas. Samen met zijn vrouw Annie, zijn moeder , de moeder van Annie en het nichtje van Annie Nancie hebben we heerlijk typisch Frans gegeten. Fijn is ook dat er dan echt een familiesfeer heerst en daar kan ik wel wat van gebruiken hier. Verder is de zondag rustig verlopen maar heb ik toch geen tijd gevonden om een blog te schrijven, maar dat is me vandaag gelukt, dus ik hoop dat het geen probleem is. Het komend weekend gaan we met een hele groep naar Toulouse, om de stad te zien maar ook om ’s avonds Halloween te vieren. We overnachten in een jeugdherberg en gaan zondag weer terug, maar daarover vertel ik jullie volgende week.
Heel veel liefs en een dikke kus,
Roos
Heel veel liefs en een dikke kus,
Roos
