Un mois à Paris

Chers amis et famille,

Mijn eerste maand in Parijs is voorbij gevlogen. Hoewel het eerste weekend en de eerste week nog zijn moeilijke momenten hadden, zijn de weken hierna door een vast werkschema voorbij geraast. Het gaat zelfs zo snel dat ik er maar niet aan toe kom frequent een bericht te schrijven op mijn blog. En dat is zonde want ik maak zoveel dingen mee waarover ik jullie graag wil vertellen.

Vorig weekend heb ik mijn eerste echte grote Parijse aankoop gedaan; een Chanel zonnebril. Al voordat ik naar Parijs ging was het kopen van zo'n mooie zonnebril mijn doel en om dit doel te bereiken had ik me tot nu toe al ieder weekend georienteerd op de verschillende modellen in de shop-in-shops bij Galeries Lafayette en de Printemps. In weekend 2 had ik het perfecte model gevonden, maar toen vond ik dat ik nog moest wachten met de aankoop. Vervolgens in weekend 3 was ik er helemaal klaar voor maar kon ik het model nergens meer vinden..met nog genoeg toeristische activiteiten op het programma dat weekend heb ik het er toen bij laten zitten, met uitzicht op het volgende weekend. En dat was het weekend van vorige week...Op internet had ik het serienummer van mijn favo model opgezocht en opgeschreven en heb ik bij de shop-in-shop Chanel van Galeries Lafayette gevraagd of ze dit model misschien hadden. Helaas hadden ze dit model niet meer in deze shop, maar ze hadden hem wel bij de Chanel winkel op de Avenue Montaigne, de meest chique winkelstraat van Parijs, uitkomend op de Arc de Triomphe. Het lieve meisje dat me hielp had het volledige serienummer voor me opgeschreven, inclusief adres van de andere winkel en een routebeschrijving. Zodoende vervolgde onze 'Lunettes-Solaire-model-5183-tocht' zich naar de Avenue Montaigne waar Irene en ik onze ogen uitkeken. Verbaasd door alle megawinkels van alle megamerken en alle vrouwen die op zaterdaguitstap waren met hun man om eens flink verwend te worden. Aangekomen en binnengestapt bij de Chanel winkel heb ik het briefje met het serienummer afgegeven en ging de winkelmedewerkster op zoek, en godzijdank kwam zij met het goede model terug, hij was PERFECT, de aankoop ging door vandaag! En daar liep ik dan als kersverse Parisienne van een maand, met mijn chanel tas met daarin een prachtige zonnebril, ik was in de wolken!

En dat bleef zo want die zondag erna deed de zon zijn optimale best en was het dus noodzakelijk om mijn nieuwe zonnebril op te zetten! Ik had afgesproken op Ile de la Cite met Irene waarna we naar de Notre Dame zijn gewandeld, langs de Seine in het heerlijke zonnetje, wat een mooi leven hebben wij toch. Na een uur in de zon te hebben gelegen voor de Notre Dame zijn we door Quartier Latin (DE studentenbuurt van Parijs) gaan slenteren, hier kun je erg lekker en goedkoop eten, het is veel kneuteriger dan het Parijs wat je normaal ziet, erg gezellig dus. Irene en ik waren helemaal in de vakantiesfeer en zijn lekker neergeploft op een terrasje om te genieten van wat er allemaal om ons heen gebeurde. Weer een heerlijk weekend achter de rug in Parijs.

De afgelopen werkweek had ik de ochtendshift, dit is een shift van 7 tot 15 uur, wat voor mij inhoudt dat ik om 5 uur 's ochtends mijn bed uit moet, om 6 uur in de metro zit en om 7 uur begin met werken. Een heel zwaar leven als de wekker weer tettert om 5 uur, maar daarvoor krijg je wel je middag terug die je anders aan het werken bent en de afgelopen week met heerlijk weer was dat erg waardevol. Irene had ook de ochtendshift dus de middagen hebben we samen goed benut met relaxen op het terras bij mij om de hoek, in Jardin du Luxembourg met een stokbrood en roomkaas en in het gras voor de sacre coeur met een fles wijn, genieten! Afgelopen vrijdag hadden Irene en ik om half 6 afgesproken bij de Sacre Coeur om de mis bij te wonen. Deze begon om 6 uur met een zangintro en van half 7 tot half 8 vervolgde het met bijzondere liederen en gebeden. Een geweldige ervaring deze mis, heel anders dan in Nederland want hier was het echt een show, ondersteund door een koor van nonnen die live zongen en de ene na de andere buiging als teken van aanbidding van alle heilige elementen die zich rondom het altaar bevonden. Tijdens de mis zingt iedereen hard mee en worden regelmatig de armen in de lucht gegooid als toewijding aan God, heel bijzonder om te zien. Bijzonder was het ook toen we de Sacre Coeur uitliepen, de Sacre Coeur ligt op een heuvel, het hoogste punt van Parijs, dus ons uitzicht by night was fantastisch! Na deze indrukwekkende gebeurtenissen zijn we richting de Moulin Rouge gewandeld, slenterend door het 'rossige' Montmartre, we passeerden de ene na de andere seksclub/ shop. De Moulin Rouge was toch ook echt iets wat we gezien moesten hebben, konden we weer iets afstrepen van ons to do lijstje. We hebben deze avond met nogal tegengestelde activiteiten afgesloten met een rose op het terras waarna Irene en ik weer onze eigen weg gingen. Gisteren, zaterdag hebben we een non-toeristische dag gehad. Irene en ik hebben braaf de was gedaan en lekker pannenkoeken gebakken; een luie zaterdag. Wat vandaag ons gaat brengen weten we nog niet maar daar vertel ik jullie zekers te weten over in mijn volgende bericht!

Liefs en een dikke kus,
Roos

PS. Heel goed nieuws: donderdag 21 april vlieg ik naar Barcelona om Freer eindelijk weer te zien, ik kan niet wachten!

La vie en Rose à Paris

Lieve lezers,
mijn excuses voor de vertraging wat betreft het verschijnen van mijn volgende verslag, maar hier is ie dan weer. Ik heb een indrukwekkende week achter de rug, met avondshifts, vermoeiende bezoeken aan instanties maar ook een hele leuke verrassing.

Dinsdagochtend had ik een afspraak in de foyer om te bespreken wat er nog miste in mijn dossier en wat dus nog geregeld moest worden, dat bleek nog een hoop papierwerk te zijn, een inschrijvings-bevestiging van de gemeente Parijs, een document met daarop al mijn gegevens van een Franse bankrekening (die ik toen overigens nog niet had) en mijn stagecontract van school. Woensdagochtend ben ik meteen voor mijn bankrekening op pad gegaan en had ik om 12 uur een afspraak bij de HSBC, de bank naast het Ambassador hotel. Dit was gelukkig zo geregeld! Wat toen nog restte was een inschrijvings-bevestiging van de gemeente Parijs, dit was iets lastiger en spannender. Op donderdagochtend heb ik me er toch aan gewaagd en ben ik met de bus naar la mairie gegaan, met de bus zie je zoveel meer dan met die vervelende donkere metro! Aangekomen bij de mairie begrepen ze eerst niet wat ik wilde maar toen ik mijn reeds ingevulde inschrijvingsformulier met 11 appendices liet zien snapten ze het toch wel. Na een uur verklaren, informatie verlenen, wachten en wachten stond ik ingeschreven in Parijs! Ik ben nu dus een echte Parisienne! Feeling on top of the world ging ik met een lekker gevoel naar mijn werk en dat heeft nog een positief staartje gekregen.

Tegen het einde van mijn shift vroeg mijn collega of ik die avond naar Lido zou gaan, ik vond het maar raar en had geen idee wat Lido was dus mijn antwoord was 'Nee'. Vervolgens begon ze er weer over en kwam ze met een flyer aanlopen, een flyer van Lido, toen begon het bij mij te dagen. Lido is een chique aangelegenheid aan de Champs-Elysees waar prachtige dansshows worden gegeven à la Moulin Rouge inclusief blote borstjes! Eindelijk wetende wat Lido inhield vroeg mijn collega nogmaals of ik naar Lido ging die avond. Wat bleek; een Duitse gast in het hotel had kaarten voor diezelfde avond, maar haar man was ziek waarna zij uiteindelijk besloot de kaarten aan de receptie te geven in de hoop er iemand blij mee te maken. En blij heeft zij mij gekregen want mijn collega's achter de receptie besloten dat ik dit als verse Parisienne zeker meegemaakt moest hebben! Helemaal door het dolle ben ik toen naar het toilet gegaan en heb ik stiekem Irene gebeld, mijn ware soulmate hier in Parijs, om haar te informeren over ons uitstapje van de avond en ook zij sprong een gat in de lucht. Mijn shift vloog voorbij, om half 11 stipt ging ik dan ook racen vanaf mijn werk naar de Champs-Elysees om op tijd te kunnen zijn voor de show, waarvan de aanvangstijd half 12 was. Afgesproken voor de Arc de Triomphe liepen Irene en ik in ons alledaagse 'kloffie' over de Champs richting de Lido en toen beseften we het ons pas, dit was een hele chique aangelegenheid! Hordes met mooie mensen in pakken en avondkleding stonden te wachten voor de inmense ingang van de Lido. Eenmaal binnen bleef de pracht een praal maar komen in de vorm van absurd veel kroonluchters, parelgordijnen, een prachtige zaal en onze eigen 'booth' met een fles champagne. Neergeploft in ons heerlijke rode bankje met topzicht zagen we op de tickets staan dat we zomaar een cadeau van 100 euro per persoon hadden gekregen van de Duitse gast. Irene en ik zeiden tegen elkaar: 'Wat doen we hier?' en al giechelend van ongeloof gingen we de show in. Een show met ontelbaar veel kostuums, decors (zelfs een schaatsbaan) en mooie mensen! Het was waanzinnig, Irene en ik bevinden ons echt in het goede leven hier in Parijs, zoals de Fransen zeggen: La vie en Rose. Het was een fantastische avond, ik geniet nog steeds na!

En toen was het weekend nog niet eens begonnen. Zaterdag hadden Irene en ik weer afgesproken op de Boulevard Hausmann bij Galeries Lafayette en de Printemps, nadat we lekker door de winkels gebanjerd hadden zijn we richting de tuileries gewandeld en hebben we daar stilgestaan/gezeten bij al het moois om ons heen, in onze linkerooghoek de eiffeltoren, in het midden de Champs-Elysees met de Arc de Triomphe en rechts la place vendome. Vervolgens hebben we hier gelunch en zijn we daarna doorgelopen naar het Louvre, lekker gekeken maar niet naar binnen geweest want dat is niet te doen op een zaterdagmiddag om 4uur! Van hieruit zijn we op de bus gestapt richting Montparnasse en hebben we nog even over St. Germain des Près geflaneerd. Wanneer je de St. Germain des Près afwandelt, kom je in Irene d'r buurtje, in Rue de Rennes. Toen de klok 6 uur sloeg, begonnen onze Nederlandse magen te knorren en hebben we boodschappen gedaan voor een heerlijke couscous die een uur later op tafel stond. Na een paar uurtjes uitbuiken voor de televisie kwamen er twee collega's langs van Irene waar we gezellig mee hebben geborreld en gelachen. Ik zwaaide ze om kwart over 1 weer uit want toen moest ik rennen om de laatste metro te halen naar huis, wat heureusement gelukt was!
We hebben het weekend afgesloten met een heerlijke slome zondag, waarop we vornamelijk tv hebben gekeken, een antiekmarktje hebben bezocht en de restjes couscous van zaterdag hebben opgegeten. Zo'n dag is ook genieten in het leven van een drukke Parisienne en ik had het nodig want zondagochtend kwam het besef van tijd weer even hard bij me aan, ik besefte me dat ik hier nog lang moet zijn en dat idee maakte me weer even verdrietig..Een Nederlandse vriendin bij wie je je verhaal kunt doen doe dan wonderen, dus jullie kunnen je wel inbeelden hoe blij ik ben dat Irene hier ook is!


Ik ga mijn verhaal nu afronden, daarna ga ik lekker douchen en ontbijten want er moet vanmiddag weer gewerkt worden! Bedankt voor jullie lieve reacties op mijn vorige verhaal!

Dikke kus en liefs,

Roos

Arrivée et installée à Paris

Lieve lezers,

het is zover; mijn eerste verhaal vanuit de Franse hoofdstad, mijn eerste week hier zit er bijna op dus tijd voor een update. Op dit moment lig ik lekker lui nog in bed want ik draai op dit moment avondshifts van 14.30 tot 23.00 uur. Ik ben de afgelopen week voor mezelf aan het evalueren...Nadat ik vrijdag was aangekomen met papa en mama waren de eerste momenten alleen op mijn kamer toch nog erg heftig en zag ik het weer even net zo somber in als tijdens mijn eerste dagen in Carcassonne. Gelukkig kon ik toen nog even van papa en mama genieten en zijn we lekker Parijs ingegaan; hebben we lekker galleries lafayette en de printemps afgestruind, heerlijk! Maar na de lunch was het tijd voor pap en mam om weer richting Breda te rijden, ik was het liefst gewoon weer bij papa en mama ingestapt om mee naar huis te rijden, want ik was verdrietig en ik had enorme heimwee. Gelukkig keerde het tij op zondag, ik had een doel die dag en dat doel was om Fiamma aan een kamer te helpen. Fiamma zit ook op de hotelschool, bij mij in de jaarclub en loopt ook stage bij het Radisson maar dan in de keuken. Na een dag helemaal alleen verdrietig te zijn geweest was het fijn om even mijn verhaal te kunnen doen die mensen die echt aanwezig waren en dat was voor mij een hele opluchting. Vanaf dat moment ging het beter en heb ik de dag lekker door gebracht met Fiamma en haar familie. In de avond werd het alleen nog maar gezeliger toen ik Irene ook weer zag. Ook in Irene zit op de hotelschool en loop stage bij het Radisson, maar zij in het restaurant. Het voelt goed om mensen in je buurt te hebben die je al kent, in hetzelfde schuitje zitten en aan wie je niet zoveel hoeft uit te leggen over jezelf! Na deze fijne dag hebben we met zijn drieen nog even onze harten uitgestord bij Irene in haar appartement en toen was het voor mij tijd om naar huis te gaan, want hoe later het is, des te minder fijn is het in de metro. Dit ritje in de metro is echter wel een openbaring geweest want toen ik voorbij halte Bir Hakeim kwam werd ik verrast door een prachtig verlichte Eiffeltoren, compleet onverwacht. En toen wist ik waarom ik in Parijs ben en er inderdaad mensen jaloers op me mogen zijn. Wat ik eerst niet inzag omdat ik alleen maar dacht aan de personen en dingen die ik mis.

Maandag was onze laatste vrije dag en die hebben ik, fiamma en Irene uitermate nuttig besteed. We hebben franse simkaarten gekocht, op het terras gezeten, zijn naar nog een kamer voor fiamma wezen kijken, hebben Parijs verkend met als hoogtepunt een bezoekje aan de Eiffeltoren en die is nog steeds geweldig! Na de standaard fotomomenten zijn we richting Montparnasse gegaan waar Irene woont, hebben we boodschappen gedaan en gezellig met zijn drieen gekookt en gegeten.

Dinsdag begon het echte werkleven, voor mij om 14.00 uur. Na me gemeld te hebben bij de receptie werd ik meegenomen naar vrdieping -2 waar ik verbaasd was over de compleet andere wereld die zich plaatsvindt onder een hotel. Aangekomen bij de lingerie kreeg ik een uniform aangemeten maar dat bleek toch knap lastig met die Nederlandse meiden, want wat zijn we toch lang! (Irene is blond en ongeveer even lang als ik ben, een grote schok voor de kleine vrouwtjes die daar werken dus). Hierna werd ik meteen onderworpen aan een tour door het hotel, voorstelrondes en een HELEBOEL informatie over alles wat er binnen en om de receptie heen gebeurd. Een ontzettende leuke dag met dank aan mijn leuke collega's maar ook ontzettend vermoeiend. Aan het einde van de dag voel ik me net een natte theedoek.
Mijn tweede dag ging alles gelukkiger al wat soepeler en mag ik al veel dingen alleen doen, dat voelt goed! Straks begin ik aan dag 3, hopelijk ga ik weer wat vooruit! En dan kan ik alweer naar het weekend toewerken, waarin ik lekker Parijs in ga met Fiamma en Irene! Hierover kan ik jullie later alles weer vertellen in mijn volgende bericht!

Gros bisous et à bientôt!

Xxxxxxxxx Roos