Thanksgiving à Carcassonne

Lieve vrienden en familie,
Ik schrijf iedere week een verhaal over mijn belevenissen maar ik ben ondertussen zo benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat, natuurlijk krijg ik van papa en mama de hoogtepunten mee, maar ik wil er weer dichtbij staan. En dat gaat goedkomen binnen 3 weken, jeetje, 3 weken. Zoals we dat thuis zouden zeggen: ‘not normal’. Het leven in Carcassonne is goed, de temperatuur is aangenaam en het zonnetje schijnt, zonder regen, ik ben dus verwend hier. Alle straten zijn inmiddels helemaal versierd in kerstsfeer terwijl mijn kamer helemaal Sinterklaasproof is, klaar voor de Soirée die komende zaterdag gaat plaatsvinden, dit zal ook meteen een beetje mijn afscheidsfeestje worden, helaas helaas want hoeveel leuks er ook is in Nederland en hoewel ik zin heb om terug te gaan wil ik hier niet weg. Ik ben hier inmiddels gewend, het gaat nog raar worden als ik straks weer thuis ben. Ik vind het hier heerlijk om met papa en mama te praten aan de telefoon want dan worden altijd leuke dingen besproken. Als ik weer thuis ben, zijn ze continue om me heen en kan ik weer commentaar verwachten waar ik hier totaal geen last van had, maar nu moet ik zeggen dat het me weinig uitmaakt want er zijn hier ook momenten dat je juist heel graag eens commentaar zou willen krijgen of advies. Elk nadeel heb z’n voordeel laten we maar zeggen. Bij terugkomst krijg ik de kans om jullie allemaal in real-life te bedanken voor alles, de kaarten/brieven etc., die hebben me zo ontzettend goed gedaan in de tijden dat het moeilijk was en jullie daar een dikke kus voor geven wanneer ik jullie weer zie is wel het minste dat ik kan doen!
Gisteren morgen op de zaterdagmarkt heb ik in het zonnetje op het terras als een ware Française genoten van een espresso, croissant en een tijdschrift, wat een leven heb ik hier, genieten! Op het hoofdplein van Carcassonne wordt op dit moment heel druk gewerkt aan de kerstmarkt die komende zaterdag feestelijk geopend zal worden. En het beloofd geweldig te worden, om de welbekende fontein op La Place Carnot wordt een schaatsbaan gevormd, met hierboven een enorme lichtshow en omliggende chalets zal het spectaculair worden, ik ben benieuwd, uiteraard ga ik daar zaterdag ter plekke alles in me opnemen/snuiven en foto’s maken voor jullie.
HAPPY THANKSGIVING EVERYBODY!
Nog voor de kerst vind in Amerika op de 4e donderdag van november altijd Thanksgiving plaats, ter ere van deze grote feestdag in Amerika had onze Amerikaanse vriendin Sara een heus Thanksgivingdiner georganiseerd, weliswaar op de zaterdag erna, maar dat kwam nu eenmaal beter uit. En dat was een gigantisch succes, mede door alle aanwezigen met wie we een hechte groep vormen, het heerlijke eten (jaaaa ook een Turkey!), heel veel flessen wijn en de goede organisatie. Zaterdagmiddag al had ik besloten dat ik mezelf in mijn ‘fancy dress’ zou hijsen, ik dacht waarom niet. Ook al ben ik straks overdressed, het is altijd beter dan underdressed! En het was een goede keuze want meerdere personen voelden het verlangen om zich eens lekker op te tutten en werd het een redelijk chique geheel, top! Voor bijna iedereen was dit de eerste Thanksgiving ooit en waren alle sausjes en seasonings/ stuffings voor de turkey etc dus nog nieuw, maar de smaak ervan beviel me zeker, lekker Amerikaans. Dat kon ook niet anders want Sara had de meeste dingen speciaal laten overshippen vanuit Missouri! Het diner is vast ook zo’n succes geworden omdat we vooraf een ware Turkeydans gedaan hebben, wat de sfeer er goed in bracht en er zeker hilarisch uit ziet op de foto’s! De avond had zelfs een serieuze kant, voordat we al dat lekkers mochten proeven hebben we stuk voor stuk vertel wie we graag willen bedanken en waarom. Opvallend was dat iedereen sprak over zijn familie, de unieke kans die we hebben om hier te zijn en het feit dat we als groep met zijn allemaal samen waren en zijn. Want duidelijk moge zijn dat we het zonder elkaar allemaal helemaal niet zo leuk hadden gehad. Dat heb ik ook geleerd over mezelf. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn, op mezelf. Maar ik heb gemerkt dat het leven voor mij zo niet werkt en dat ik eigenlijk niks ben zonder mensen om me heen en er dus eigenlijk niet zonder kan, voila mijn Thanksgiving. Ik hoop dat er op de Hotelschool straks ook Amerikanen zijn die graag Thanksgiving willen vieren, al betwijfel ik of mijn eerste Thanksgiving te evenaren valt omdat de sfeer zo ontzettend amicaal, rustig en toch zo feestelijk was.
Na Sinterklaas volgende week is alle gekkigheid voorbij en staat de Kerst op de planning, het kerstfeest thuis, met jullie allemaal, ik zie ernaar uit! Tot volgende week…
Je vous embrasse!
XXXX Roos

Déjeuner et Sinterklaas à Carcassonne

Lieve lezers,
Het einde is in zicht, wat een vreemde gedachte, waar ik overigens ook helemaal niet aan moet denken want ik mag hier nog bijna 4 weken intens genieten. Toch houd ik er al wel rekening mee, rustig aan met die laatste tube tandpasta, rustig aan met de shampoo, want voor de laatste 3 dagen een nieuwe fles moeten kopen zou zonde zijn..Natuurlijk moet ik ook rekening houden met post opzeggen, franse bankrekening opzeggen etc..Maar buiten dit soort noodzakelijke dingen zijn er ook enthousiastere dingen om over te vertellen. Buiten mijn Frans ontwikkel ik hier ook mijn Engels, met dank aan mijn Engelse vrienden hier. Die om hun roots te vieren een Engelse Soirée hadden georganiseerd op de dinsdagavond, iedereen die wilde mocht komen, als je maar Engels sprak. En ook al is dat voor mij niet wereldvreemd, als je continue Frans spreekt is het toch even overschakelen en dat bleek bij binnenkomst toen ik op de deur klopte en ik ‘come in’ hoorde in plaats van ‘entrer’, maar het wende snel en na korte tijd zat ik er alweer helemaal in. Waarna ik meerdere complimenten kreeg van de Engelsen dat ik beter Engels sprak dan zij, sowieso grammaticaal gezien, een ontzettend groot compliment, maar goed ook want op de Hotelschool zal ik alles in het Engels moeten doen. Een meisje vroeg me zelfs of ik hiervoor in een Engelstalig land had gewoon, ik stond versteld! Deze avond heb ik rond een redelijke tijd afgesloten want ik had deze week een verstandige week geplant en dat is gelukt, ik heb meer geslapen dan ooit tevoren in Carcassonne en ben goed tot rust gekomen en dat was nodig. Na 3 maanden een 8 till 6 kantoorbaan te hebben merk ik wel hoe zwaar het is en ben ik ook toe aan vakantie! Dus mammie zet mijn klompen pantoffels maar vast klaar want als ik terugben ga ik heerlijk van mijn welverdiende vakantie en rust genieten, maar voor het zover is gaan er hier in Frankrijk nog een heleboel leuke feestjes komen, maar daar kom ik later op terug. Vandaag, zondag dus heb ik weer gegeten bij de familie Grignon, samen met Felix mijn collega, de zoon van Alain Grignon en beide oma’s, gezelligheid alom dus! Papa ik heb eindelijk mosselen gegeten, je zult trots op me zijn, maar toch vond ik de andere coquilles die ik hier heb gegeten lekkerder dan mosselen, ik vind ze minder zeeërig. Verder had Annie weer voor een heerlijk maal gezorgd en heb ik haar een prachtige Delfstblauw bedrukte schort cadeau gegeven omdat ze continue druk is in de keuken. De familie Grignon is een bescheiden, zorgzaam, lief en ontzettend gezellig gezin die voor mij voor de nodige familiesfeer zorgen.
Op dit moment zit ik met mijn welgevulde buikje dit verhaal voor jullie te typen, jawel in een Sinterklaassfeer! Want ook hier houd ik alles bij, op mijn iPod volg ik dagelijks het Sinterklaasjournaal (ja jongens ik ga ervan uit dat jullie als jullie je schoen zetten er wel een pakpapiertje in doen voor de pieten!). Ook mijn kamer is Sinterklaaswaardig, ik heb van het internet kleurplaten en vlaggetjes uitgeprint en ingekleurd waarvan ik een slinger heb gemaakt. Ik heb nog meer kleurplaten en posters maar die bewaar ik nog tot 5 december, dan vind hier namelijk een door mij georganiseerde Soirée Sinterklaas plaats. Compleet met VOF de Kunst, De Club van Sinterklaas en Bert & Ernie, pepernoten, vlaggetjes, schuimpjes, versjes, wortels in schoenen en een Sinterklaasspel. Dit allemaal om alle buitenlanders te showen wat voor Nederlandse kinderen nou zo ontzettend spannend en belangrijk is, ik hoop trouwens dat we niet de roe krijgen of in de zak belanden omdat we het nog gezelliger zullen maken met Martini en wijn…
Naast de Soirée Sinterklaas zal ik mijn eerste Thanksgiving mee gaan maken, een ware Latino verjaardag en een diner voor de kerst met onze ‘groep’. Nog genoeg leuke dingen in het vooruitzicht dus. Maar ook de 18e december staat positief in mijn vooruitzicht. Want wat heb ik veel zin om iedereen weer te zien en fijn thuis te zijn. Jullie kennen vast wel dat gevoel bij thuiskomst nadat je twee weken op vakantie bent geweest dat alles nieuw lijkt. En er lijkt altijd wel wat verandert en dat gevoel heb ik sterk na 3 maanden. Maar ik heb er zin in, ook om jullie lezers weer te zien en ontzettend te bedanken voor al die leuke reacties, kaarten en attenties want die betekenen heel veel. Zeker in het begin waren dat de dingen die me erdoorheen gesleept hebben. Maar dat komt dan allemaal. Nu ga ik mijn was opruimen en opvouwen, gisteren heb ik namelijk een handwas gedraaid en wat is dat een werk. Ook heb ik er nog leuke reacties op gekregen vanaf de straat, ik had namelijk al mijn bhtjes en onderkantjes aan de ringen van het gordijn voor mijn raam gehangen met het raam open zodat het sneller zou drogen (wat ook gebeurde), innovatief toch en op drie hoog vind ik dat best kunnen. Tot volgende week weer, à la prochaine!

Heel veel liefs en een dikke kus,
Roos

Le bon temps à Carcassonne

Bonjour tout le monde,
Sorry dat ik vorig weekend geen verslag heb geplaatst, naast een Italiaanse soiree op vrijdag 6 november had ik weinig beleefd en weinig inspiratie was een andere oorzaak van het ontbreken van een verhaal. Over deze week heb ik echter ontzettend veel te vertellen, een lang verhaal dus om jullie te belonen voor jullie geduld en uiteraard jullie leestrouwheid (ik voel me echt vereerd!). Ik weet hoe moeilijk het is om dit soort dingen bij te houden en het is uiteraard niet verplicht. Moe maar voldaan zit ik nu op mijn kamer aan mijn bar voor jullie een verslag te typen. Nagenietend van alles wat ik deze week heb meegemaakt. Deze week was een drukke week, een week waarin ik veel aan mijn belangrijke opdracht heb gewerkt die overigens goed gaat al blijft het spannend. Ook bood deze week mij een aangename verrassing; ik bleek op woensdag vrij te zijn, een lekkere break midden in de week. Om dit te vieren hadden we met alle meiden van hier besloten een girls night out te organiseren, inclusief Domino’s pizza en de bioscoop. Heerlijk zo’n avond met pizza’s en even zonder alle kerels haha, toen letterlijk alles op was zijn we richting de bioscoop gewandeld, een prachtig historisch pand midden in het centrum met drie zalen, in zaal 2 draaide die avond ‘Les herbes folles’ oftewel de gekke kruiden, dat de film gek/ folle was dat was duidelijk maar die herbes hebben wie op het witte doek niet gevonden. Desondanks hebben we met zijn allen ontzettend genoten en zijn we na de film nog naar de bar gegaan om toch ook nog de kerels te vergezellen die zich hoogstwaarschijnlijk toch gepasseerd voelden! De hierop volgende woensdag heb ik werkelijk niks gedaan, maar er was ook niets te doen, alle winkels en cafés waren gesloten als gevolg van de nationale feestdag, waarvan ik nog niet weet aan wie ik deze dag te danken heb. Woensdagavond weliswaar stond er een ontzettend leuke soiree op de planning, de soiree karaoke. Veelbesproken en georganiseerd door mij en mijn Vietnamese buurman Sony (hij is vast vernoemd naar zijn enorme Bravia die op zijn kamer pronkt). Met ruim 22 man hadden we afgesproken in Studio 16 die in totaal 10 vierkante meter beslaat om een avond uitgebreid te zingen, te dansen, te praten en te genieten. En veelbesproken is deze soiree nog steeds, morgen staat er namelijk een gesprek met de directeur op ons te wachten als gevolg van geluidsoverlast. Maar wat wij hebben begrepen zal dit gesprek slechts een waarschuwing inhouden dus was dit het driedubbel waard. We hebben tot 3 uur ’s nachts (een stel zijn er nog langer door gegaan) de sterren van de hemel gezongen en hebben er een onvergetelijk kamerfeest van gemaakt. En dat we geluidsoverlast hebben veroorzaakt geloof ik graag, ik had eerder mijn bed opgezocht dan de meeste anderen omdat ik de ‘volgende’ ochtend om 6.45 mijn wekker weer zou horen en ik me toch ook een beetje moest kunnen concentreren op mijn werk. Eenmaal op mijn kamer was mijn vroegtijdige vertrek onzin want ik kon nog even goed alles meeluisteren en meezingen als toen ik nog in dezelfde ruimte was. Donderdag werd een misselijke dag…op het werk verliep alles achter prima en heb ik ’s avonds zelfs nog alle vloeren gedweild, volledig voorbereid op wat er zich de vrijdag zou plaatsvinden.
DE KOMST VAN PAPA, MAMA EN JUR! Jeetje wat zag ik daarnaar uit, het was inmiddels al weer 3 weken geleden dat Floor hier was en ik had weer behoefte aan familie. Vrijdag in de namiddag was het dan zover, een beetje zenuwachtig nog even alles nagekeken op mijn kamer ben ik uiteindelijk naar de hal van de Foyer gelopen waar ik papa, mama en Jur zou opvangen die met een taxi vanaf het vliegveld naar me toe zouden komen. In gesprek met Evelyn in de hal zei ik plotseling Sssssttt…stil eens en toen hoorde ik 3 bekende stemmen discussierend over waar ze aan zouden bellen. Daar stonden ze dan, 10 weken geleden dat ik ze gezien had, onwerkelijk en ontzettend fijn. Meteen druk aan de praat zijn we naar boven gegaan en heb ik mijn ouders en broer rondgeleid door mijn Franse stulpje. Wat een heerlijk gevoel dat ze er nu eindelijk een beeld bij hebben. Uitgepraat raakten we niet waarna we richting het voor ons niet onbekende restaurant La Divine Comedie zijn gelopen waar we heerlijk gegeten en genoten hebben van elkaars gezelschap. Tegen mijn vrienden in de Foyer had ik gezegd dat ik mijn ouders mee zou nemen naar de bar zodat ze ze konden ontmoeten, maar toen we uitgegeten waren was het nog vroeg en verwachtten we al dat er in de bar weinig mensen zouden zijn. Toch zijn we er naartoe gegaan en hebben we met zijn 4en rustig wat gedronken. Papa en mama zijn hierna naar hun prachtige hotel gegaan en Jur en ik besloten een soiree van een van mijn vriendinnen in de Foyer bij te wonen waarop we met zijn allen richting de bar zouden gaan, een groot succes samen met mijn grote broer.
Zaterdagochtend om 11 uur hadden we met papa en mama op la place Carnot afgesproken om wakker te worden met een koffietje op het terras en verse croissantjes en Pains au chocolat van de markt. Mazzel met het heerlijke weer, 17 graden en een zonnetje zijn we nog een tijdje op het terras blijven hangen en hebben we gewandeld en wat winkels gezien in het gezellige centrum van Carcassonne. Een fijn gevoel om me weer even het kind in een gezin te voelen, hoe raar dit ook klinkt, naast op jezelf wonen geeft dat je een goed gevoel. Rond de lunch leek het Jur een leuk idee om met zijn tweetjes op mijn kamer te lunchen en gezellig met zijn tweeën wat tijd door te brengen en eens lekker te kletsen. Dit hebben we gedaan en om half 5 hadden we weer met papa en mama afgesproken om een bezoekje te brengen aan la Cité, het oude stadcentrum. Hoewel we dit al vaker bezocht hebben blijft het bijzonder en helemaal als je onderweg een Marokkaanse bruiloft op locatie aantreft, inclusief meevervoerde band. Hoe vaak ik La Cité nu inmiddels ook al gezien heb, ik besefte me dat het je gezelschap is die het bezoek bijzonder maakt en dat gezelschap was geweldig! ’S Avonds wederom uit eten geweest (wat is het fijn als je even twee avonden niet hoeft te koken!) en uiteindelijk bekaf richting onze bedden gegaan, waar Jur en ik nog een filmpje hebben gekeken. Zondagochtend om 10.44 ontwaakte ik en maakt ik Jur geschrokken wakker omdat om 11.00 papa en mama voor de deur zouden staan. Toch nog redelijk op schema konden we de deur voor ze openmaken en zijn mama en ik rustig naar de bakker gelopen voor verse croissants en maxi Pains au chocolat voor Jur, na een lekker ontbijtje met zijn 4en op mijn kamer hebben we nog een laatste terras opgezocht en beseften we ons dat het weekend eigenlijk veel te snel voorbij was gegaan en dat diezelfde midden ze alweer weggingen. Keurig om 3 uur kwam de taxi voorgereden en hoewel afscheid nemen nooit leuk is, gaf mij het vooruitzicht dat ik over 4,5 week weer thuis ben me toch ook wel een rustgevend gevoel. En daarbij weet en wil ik nog optimaal genieten van de tijd dat ik hier nog ben, de tijd gaat zo ontzettend snel en ik wil nog van alles doen. Op dit moment is het 20.22 uur en heb ik besloten mijn bed op te zoeken, na een week waarin ik nog geen enkele nacht echt goed geslapen heb ben ik eraan toe, zodat ik morgen weer fris aan een week hard werken kan beginnen. Ik hoop dat ik jullie volgende week weer heerlijke verhalen kan vertellen, voor nu: welterusten!
Ontzettend veel liefs,
Roos

Automne à Carcassonne

Bonjour chers amis et famille,
Jeetje ik ben al over de helft van mijn verblijf hier, ongelofelijk! In het moeilijke begin had ik nooit gedacht dat de tijd uiteindelijk zo snel zou gaan en dat ik het zo naar mijn zin zou hebben, ik ga het hier over minder dan 7 weken missen! Nu ik dit bericht schrijf is het avond, ik ben net teruggekomen van een waanzinnig weekend Toulouse, heb lekker gedoucht en zit nu met een kopje thee achter mijn laptop. Heerlijk om je week op deze manier voor jezelf te evalueren, genieten om terug te kijken op alle leuke dingen die ik deze week gedaan heb. Op het werk is het voor mij nu al helemaal quotidienne, maar ik heb een nieuwe, heel belangrijke opdracht gekregen. Celine, mijn collega heeft wel 10 keer gezegd hoe important het was dat ik me heel goed moet concentreren en gestructureerd moet werken. Ik ga namelijk aanpassingen maken in het bestellingensysteem, als ik dus iets verander wat niet klopt zullen klanten verkeerde bestellingen afgeleverd krijgen, en dat is geen leuke grap voor LGI, dus ik ga mijn uiterste best doen geen fouten te maken, al vind ik het wel een beetje spannend en is het een grote verantwoordelijkheid. Maar dat is een van de stappen die je ondergaat als je volop in ontwikkeling op je 18e in het buitenland werkt. Verantwoordelijkheid en risico´s nemen…
Afgelopen dinsdag heb ik met mijn collega Muriel bij de grote supermarkt net buiten het centrum boodschappen gedaan, ontzettend handig voor mij want het assortiment is groter, het is goedkoper en ik kan veel zware dingen kopen omdat we met de auto zijn. Lekker alledaags zou je zeggen, maar woensdag toen ik op internet mijn rekening controleerde zag ik dat het bedrag twee keer was afgeschreven, dat bleken dus toch hele dure boodschappen, helemaal omdat ik ook nog wat dingen had gekocht voor Felix, die zijn was en boodschappen op hetzelfde tijdstip gepland had. En dan is er weer zo´n stap in je ontwikkeling, je moet het helemaal zelf oplossen, vanuit het verre buitenland. Na een telefoontje naar de ING en E. Leclerc was ik iets wijzer en ben ik diezelfde avond nog naar de Leclerc gegaan en daar heb ik verrast door mezelf mijn verhaal gedaan. Een geïnteresseerd ‘Ohhh je bent 18 en Nederlands en woont op jezelf en werkt in Frankrijk gesprek’ en een compliment dat ik zo goed Frans sprak later, heeft de vrouw me uitgelegd dat ze de kassaregistratie zou nakijken en dat ze het overzicht zou faxen, als het daadwerkelijk twee keer was afgeschreven ze het bedrag op mijn rekening terug zouden storten. De volgende dag bleek uit de fax helaas dat de fout niet bij Leclerc lag maar bij de bank. Toen heb ik weer contact opgenomen met de ING die me vertelden dat ik af moest wachten en mijn rekening in de gaten moet houden...geduldig zijn dus.
Donderdagavond had ik leukere dingen te doen, de Foyer had een kookavond georganiseerd voor alle bewoners van de foyer. De kookavond vond plaats in de andere jongerenfoyer hier in Carcassonne, daar is namelijk een grote keuken met een eetzaal. Eenmaal aangekomen werden we verkleed tot echt keukenpersoneel met schorten, handschoenen en van die ontzettend aantrekkelijke haarmutsjes. Op het menu stonden gerechten van allerlei nationaliteiten, Engelse desserts, Bulgaarse voorgerechten en een Vietnamees hoofdgerecht, jammieee! Mijn Vietnamese buurman is namelijk een ontzettend goede kok en had zich ter gelegenheid van de kookavond werkelijk uitgeleefd! Niet alleen het eten was geweldig maar ook de sfeer, zo met zijn allen koken en samen eten is fantastisch. Eenmaal terug gekomen in de foyer hebben we dat dan ook weer voortgezet in onze wekelijkse donderdagavondborrel, voor mij en Felix niet altijd even prettig dat het op donderdag is omdat wij op vrijdag in tegenstelling tot de rest gewoon moeten werken! Op de vrijdag zijn we dus meestal wat minder in vorm en zitten we regelmatig een beetje te geiten aan ons bureau, maar dat moet ook kunnen zo eens in de week! Maar feestbeesten dat we zijn houd het ons niet tegen om er ook de vrijdagavond gewoon op uit te gaan, Mia een meisje (meer een vrouw, ze is 27) uit Australia had op internet gelezen dat er een gratis jazzconcert zou zijn in La Cité, het oude stadscentrum, dus hadden we met een hele groep afgesproken daar heen te gaan. Eenmaal aangekomen bleek dat je een kaartje moest reserveren en dat het helemaal niet gratis was, waarop wij besloten naar een wijnbar te gaan. Een geslaagde actie, ik wilde toch de 21e verjaardag van mijn zus vieren! Nadat alles in het oude stadscentrum om 1 uur gesloten was zijn we richting een bar in het centrum gegaan, waar we heerlijk hebben gelounged in een Marrakech-achtige setting, teruggekomen in de foyer om half 4 vonden we het nog niet genoeg en hebben we onze avond in de foyer voortgezet met alles wat we van de avond van tevoren nog voor handen hadden. Dit bleek de zaterdagochtend uiteindelijk minder slim, want met dezelfde groep zouden we om half 10 vertrekken richting Toulouse. Iedereen nog met een halfwakkere blik zijn we vertrokken voor wat een mooi weekend is geworden. Eenmaal aangekomen hebben we overdag de stad verkend en jeetje wat is het daar hip, chique en studentikoos tegelijk, een heerlijke stad om te zijn, ’s avonds hebben we met de hele club gegeten in het hotel. Het hotel was een heel aangename verrassing, ontzettend mooie en grote kamers, heel modern en dat voor 12 euro per persoon per nacht! Na het eten is iedereen rustig gaan soigneren en hebben we ons klaargemaakt voor een avond uitgaan in Toulouse, Halloween-style! In de eerste discotheek waar we terecht waren gekomen was de sfeer fantastisch en had iedereen het naar zijn zin, toch was iemand op het idee gekomen om naar een discotheek te gaan waarvan iemand gehoord had dat het daar helemaal geweldig zou zijn, dit liep uiteindelijk uit op een hele lange wandeling, waarna iedereen voornamelijk heel moe was en zere voeten had (vooral de meiden die voor de gelegenheid stilleto’s hadden aangetrokken). Toch voldaan zijn we om half 5 aangekomen in ons hotel, eindelijk slapen! Tot Nico om half 11 aanbelde en ik de deur in net wakkerstand in pyjama opendeed en hij voor de deur stond met pains au chocolat met de boodschap dat we binnen een uur onze kamer uit moesten zijn. Een uur later stonden we gepikt en gesteven klaar voor nog een ander dagdeel in het mooie Toulouse en dat was genieten. Maar nu om 19.51 uur ga ik een einde breien aan dit bericht anders wordt het te lang en daarbij heb ik ontzettend veel zin om te gaan slapen, zodat ik morgen in vorm ben om aan mijn spannende nieuwe opdracht te beginnen. Bedankt voor alle lieve kaarten en kattenbelletjes (Mariet!), ik moet inmiddels ruimte gaan maken in mijn kast, super! Heel veel liefs en een hele dikke kus en tot over 6,5 week!
Gros Bisou, Roos