Lieve lezers,

Officieel mijn laatste bericht vanuit Frankrijk. Op dit moment zit ik op kantoor niets te doen, gisteren heb ik geen tijd gehad om een verhaal te schrijven dus doe ik het nu, nuttige tijdsbesteding! Het sneeuwt buiten, best raar eigenlijk omdat hier tot gisteren dagelijks het zonnetje nog volop scheen en men vertelt me hier ook dat het zeldzaam is, dus ik heb mazzel. De afgelopen week heb ik mezelf lekker bezig gehouden en heb ik veel tijd doorgebracht met vrienden en leuke dingen doen, ik moet tenslotte nog even optimaal genieten want over 4 dagen ben ik alweer THUIS! Vorige week dinsdag had ik uit het werk afgesproken met wat mensen om naar de uitgebreide kerstmarkt te gaan, de kerstmarkt hier vind plaats op meerdere plekken en is prachtig. Er is een plein omringd door versierde en verlichte bomen, met een reuzenrad en andere kerstmiskermisattracties, inclusief suikerspin kraam etc. Suikerspinnen heten hier trouwens ‘barbe a papa’ haha. Naast deze dingen staan er verspreid over het plein iglo’s, ijsberen en pinguïns, volledig verlicht, heel erg mooi! Uiteraard heb ik, waaghals zijnde het reuzenrad getrotseerd, en dat bleek nog best eng..en koud! Wat een wind daarboven maar daarvoor als dank een prachtig uitzicht over Carcassonne en La Cité ontzettend dichtbij, adembenemend! Vervolgens zijn we naar de rodelbaan gegaan, nieuwe belevenis voor mij, erg leuk! In het begin dacht ik nog dat ik te groot was voor het bakkie, maar nee het ging goed! De roddelbaan bevindt zich op een plein dat ik vanuit de straat waar ik woon kan zien en wat waanzinnig verlicht is, naast een roddelbaan is hier ook een kerstmisachtbaan voor kinderen, snackkramen en een draaimolen, alles helemaal in kerstsfeer. Werkelijk waar in Nederland kunnen ze nog wat leren van de decoratie hier! En dat blijkt helemaal als je aankomt op la Place Carnot, met een schaatsbaan in het midden omringt door chalets die van alles verkopen is de kerstsfeer compleet. Na een drankje op het terras zijn we daarna terug richting de foyer vertrokken want de volgende dag moest er door iedereen weer gewerkt worden! En gewerkt heb ik zeker want woensdag op kantoor aangekomen heb ik geïnformeerd naar de vrachtwagentransporten en wanneer mijn koffers mee konden. (Weten jullie nog die twee gigantische dingen waarvan foto’s in mijn eerste bericht staan?) Clemence van de receptie vertelde me toen dat ze vrijdag al mee konden maar dat ze dan dezelfde dag nog mee moesten met Pierre en Xavier die in de avond naar Cebazan zouden vertrekken en dus de koffers af konden geven. Voor mij hield dat dus in dat ik in 1 uur mijn halve inboedel in moest pakken, STRESS. Maar niet gevreesd want neurotisch als ik ben stond een van mijn koffers al sinds een week volledig ingepakt klaar. Na een uur geconcentreerd nadenken over wat ik hier moest houden en wat er mee mocht was alles ingepakt en kon ik 3 uur later met een gerust hart mijn koffers uitzwaaien. Dat betekent dus dat als ik weer thuis kom ik ook weer al mijn spulletjes heb. Helaas moet ik hier nog even een weekje improviseren, want mijn heerlijke donsdeken zit ook in mijn koffer. Maar daar heb ik iets op bedacht, ik heb de hoes die normaal om mijn slaapbank zit in mijn dekbedovertrek gedaan en dat is te doen. Het maakt het thuiskomen in mijn heerlijke bed met echt deken alleen maar lekkerder. En wat heb ik er ook zin in. Ik wil fietsen, friet met een frikandel speciaal eten, in huis lekker nietsnutten, lekkere bakkies drinken met mama, hockeyen met Jur, lachen met Floor en een fles wijn opentrekken en praten met papa! En over 4 dagen kan dat allemaal weer, heerlijk!
Afgelopen vrijdag zijn we met een groep na het werk de bar ingedoken om het weekend in te luiden waarna we nogmaals uitgebreid de kerstmarkt hebben bezocht, elke keer lijkt het weer anders te zijn dus het blijft leuk. Felix had mij die avond uitgenodigd om uit eten te gaan en hier ging ik maar al te graag op in. Ik ben op dit moment bezig mijn kastjes en koelkast leef te maken dus zo’n goede maaltijd tussendoor kwam mij ontzettend goed uit. En goed was ie, we hebben gegeten in een restaurant met de naam Le Cosy en die naam is vast voortgekomen uit het feit dat het ontzettend smal, gezellig, en smullen is. Inclusief een live band was het een geweldig avondje uit, dus bedankt Felix! Na dit lekkere etentje zijn we een bar ingedoken en daar stikte het van het wilde vlees, allerlei mannen die stripteases uitvoerden op de bar. Maar ik moet bekennen dat niks me maar verbaasd in die bar, ‘bar le 98’ want daar gaat het er eigenlijk altijd zo aantoe, misschien is het stiekem wel een striptent..al lijkt me dat niet want overdag zitten er op het terras stelletjes gezellig koffie te drinken met een krantje. In de zelfde bar heb ik met de mannen (Felix en Russel) een drankspelletje gedaan met dobbelstenen en warempel ik had geluk want uit was gekomen dat het Russel was die het shotje mocht kiezen, ik moest het shotje opdrinken en Felix moest het shotje betalen, beter kon niet lijkt me. Echter toegekomen aan het shotje ging ‘bar le 98’ sluiten, waaruit ik nogmaals kan opmaken dat het een gewone bar is, volgens mij is het gewoon meer een stamkroeg en waren de aanwezigen zo dronken en zo in besloten kring dat ze zich gewoon lekker hebben laten gaan. Maar de avond was nog jong dus hebben wij het feest voortgezet in de Ierse pub waar Russel dan eindelijk een shotje had gekozen, tromgeroffel……een mix van Sambuca, Tequila en Tabasco, jammie! NOT. Gelukkig was Russel zo vriendelijk om hetzelfde shotje ook te nemen. Nog tot 2 uur erna hebben mijn lippen gepiekt. En ik denk dat dit ook de oorzaak was dat ik me de volgende ochtend toch wat misselijk voelde. Maar Russel is solidair en had me uitgenodigd om de volgende ochtend op la Place Carnot gezellig een koffietje te drinken, dus dat hebben we gedaan. Onder het genot van een zonnetje, kerstmuziek, schaatsende mensen en verse croissants. Uiteraard hebben we het ook nog even over het shotje gehad en schijnbaar drinkt hij dit bijna altijd als hij uitgaat, ‘om er lekker in te komen’, die gekke Engelsen ook! Maar ik moet toegeven het was een lekker rustig en gezellig begin van de zaterdag. Waarop ik de rest van de dag amper iets heb uitgevoerd. Ik heb opgeruimd op mijn kamer en films gekeken maar daar bleef het bij. Zondagochtend was ik er vroeg bij en heb ik om in het Franse te blijven een vers strokbrood gekocht en dat lekker thuis opgepeuzeld. Zondagmiddag heb ik zoals gewoonlijk de was gedaan, de laatste keer hier haha! En in de namiddag heb ik me druk bezig gehouden met alle Nederlandse cadeaus en kaarten voor mijn vrienden hier, dat hield in veel schrijven, maar wel leuk om het straks allemaal uit te kunnen delen. Maar lieve mensen ik ga op zoek naar een klus hier op kantoor, ik zie jullie snel en hoop dat jullie hebben genoten van mijn berichtgeving vanuit Carcassonne.

Heel veel liefs en een dikke kus, Roos

Sinterklaas à Carcassonne

Lieve iedereen,

IK WIL NIET MEER WEG! Ik zit op dit moment met een flinke kater na te genieten van gisterenavond! Het Sinterklaasfeest was een ontzettend groot succes, ik ben brak maar voldaan en een beetje trots. En dat een succes was bleek vanmiddag, de day after toen ik al het glaswerk naar de glascontainer heb gebracht, er is in totaal 25 liter bier doorheen gegaan en 24 flessen wijn en dat met 18 man, heerlijk! De decoratie en maskers werden zeer gewaardeerd maar de pepernoten en de schuimpjes waren toch wel het toppunt en waren binnen no time op. Ik ga nu wat vertellen over de rest van mijn week en kom later uitgebreid terug op de Soiree Sinterklaas.

De afgelopen week is het erg druk geweest op kantoor, december dus drukte en daarbij zijn er bijna dagelijks klanten op visite en zijn er dus ook bijna dagelijks proeverijen, een komen en gaan van mensen op kantoor! Ook begint het bij iedereen te dagen dat het einde van mijn avontuur hier er snel aankomt en dat blijkt toch ontzettend jammer te zijn en ik weet ook zeker dat ik alles en iedereen op kantoor ga missen, maar aan de andere kant zie ik ook wel uit naar even een bestaan waarin ik niet iedere dag om 6.45 uur mijn bed uit moet, want dat ben ik inmiddels wel zat.
De dagen die mij hier nog resten besteed ik goed, ik ben aan het profiteren ik haal er nog alles uit wat erin zit, zo had ik dinsdagavond een gezellige afspraak met Aitor, hebben we gezellig wat gedronken en heel veel gepraat, waarna ik meteen zijn haar even heb bewerkt met de tondeuse (Wel beheerst hoor)! Donderdagavond had ik afgesproken met Sara en Katharine en hebben we een lekker meidenkletsavondje gehad met een fles rosé, dat kan nooit missen en was dan ook uitermate gezellig. Vrijdag na het werk heb ik mij bezig gehouden met de Soiree Sinterklaas en heb ik meteen grote voorbereidingen getroffen wat betreft de boodschappen, het was sowieso handiger om dit over 2 dagen te verdelen omdat ik niet zoveel boodschappen in mijn eentje in een keer kan verslepen en met al die drank raad je al dat het gewicht ervan ook niet lullig was. ’S Avonds heb ik echter niets meer ondernomen en ben ik na een rondje tv zappen lekker gaan slapen als voorbereiding op de zaterdagavond die komen ging, want iets in mij vertelde me toen al dat het een wild feest zou worden. Zaterdagochtend werd ik wakker met goede zin, ik had alles voorbereid en wat mij betreft mocht het heerlijk avondje snel komen. Met frisse zin stapte ik onder de douche, blijkbaar had mijn douche net zo’n frisse dag als ik want het water was ijskoud, later op de dag kwam ik er door gesprekken en facebook-statussen achter dat er in de hele foyer geen druppeltje warm water stroomde, balen..Deze frisse douche had echter niet veranderd aan mijn instelling en met goede zin ben ik lekker naar de zaterdagochtend markt gegaan om nog wat laatste dingen te kopen en om op het terras met een kop thee te genieten van alle kinderen die plezier maakten op de speciaal voor de kerstaangelegde schaatsbaan op La Place Carnot, this is the good life people! Eenmaal geïnstalleerd op het terras hadden Felix, Russel en Tulsi mij gespot en zijn zij er gezellig bij komen zitten. Maar tijd om heel lang te blijven hangen had ik niet want er moesten zaken worden voorbereid! Eenmaal aangekomen bij het heerlijk avondje stroomde mijn kamer snel vol….VOL! Met aan het begin Sinterklaasmuziek was iedereen goed in de stemming, maar na enkele flessen wijn en liters bier waren we toe aan hedendaagse muziek, waarna mijn kamer veranderde in een kroeg. Om de hele avond tot in detail te beschrijven is onzin, ik heb de tijd van mijn leven gehad en geniet nu nog steeds na. Er heerste een topsfeer en het besef in mij dat ik hier over 2 weken niet meer ben groeide meer en meer. Ik schrok er ook een beetje van, ik ben hier nu gewend en eenmaal weer terug moet ik mijn leven weer opnieuw beginnen, dit klinkt stom maar ik weet het niet anders te formuleren, ik moet het weer opbouwen zoals het eerst was, maar met een hele grote, mooie ervaring rijker! Dit neemt zeker niet weg dat ik zin heb om jullie allemaal weer te zien, vrees niet. Echter om 2 uur ’s nachts heb ik voorgesteld om het feest voort te zetten in een kroeg buiten de foyer aangezien ik geen zin had in nogmaals problemen met de directeur wegens geluidsoverlast etc. Daar was iedereen het mee eens en een half uur later stond iedereen klaar om richting Le cafe de nuit te gaan. Verbaasd door mijn eigen verantwoordelijkheidsgevoel ben ik thuis gebleven en ben ik direct begonnen met het opruimen van de eerste rommel want het was werkelijkwaar BORDEL in mijn kamer, precies zoals een kroeg eruitziet na een drukke zaterdagavond. Na het omtoveren van mijn slaapbank tot een bed was het tijd om te gaan slapen.
Na iedereen feest volgt een morning/ day after en dit was me er eentje. Ontwaakt uit mijn diepe slaap merkte ik als eerste een vreselijke geur op, de geur van alcohol/ sigarettenrook/ lichaamsgeur, een cafégeur. Als oplossing hierop heb ik meteen de ramen opengegooid waarna ik erachter kwam dat er zich een hele witte plas rondom mijn koelkast had gevormd en toen begon ik na te denken hoe dat kon komen en aangezien ik diep in het glaasje had gekeken kon ik me niets herinneren, maar eenmaal mijn koelkast geopend zag ik dat iemand mijn melkkan horizontaal had gelegd maar niet had gecontroleerd of deze goed gesloten was. Nogal een rotzooitje maar toch was ik verbaasd hoeveel werk ik de avond ervoor al verricht had met mijn dronken hoofd, en zo georganiseerd haha, een grote verrassing. Mijn kamer is inmiddels schoner dan ooit tevoren na een grote schoonmaak en 3 gedraaide wasjes, heerlijk. Lekker wakker was ik wel want er is nog steeds geen warm water! Ik ben benieuwd wat het mij morgen brengt. Zondag was naast het wassen en schoonmaken ook heel leuk want ik ben met Katharine naar de kerstmarkt geweest, waar we een heerlijke, warme wafel hebben gegeten en een pot thee hebben besteld op het terras, een mooi einde van een prachtig weekend. En zo ga ik dan ook een einde breien aan mijn verhaal want ik ben moe, mijn bed lacht me toe. Ik neem nog lekker een kopje thee en ik bericht jullie volgende week weer, dat zal mijn laatste weekendbericht in Carcassonne zijn! Maar vrees niet ik zal natuurlijk ook bij terugkomst in Nederland gewoon nog berichten publiceren over mijn leven na mijn Franse avontuur.

Heel veel liefs en bedankt dat jullie allemaal achter me staan en er voor me zijn.
Dikke kus, Roos

Thanksgiving à Carcassonne

Lieve vrienden en familie,
Ik schrijf iedere week een verhaal over mijn belevenissen maar ik ben ondertussen zo benieuwd hoe het met jullie allemaal gaat, natuurlijk krijg ik van papa en mama de hoogtepunten mee, maar ik wil er weer dichtbij staan. En dat gaat goedkomen binnen 3 weken, jeetje, 3 weken. Zoals we dat thuis zouden zeggen: ‘not normal’. Het leven in Carcassonne is goed, de temperatuur is aangenaam en het zonnetje schijnt, zonder regen, ik ben dus verwend hier. Alle straten zijn inmiddels helemaal versierd in kerstsfeer terwijl mijn kamer helemaal Sinterklaasproof is, klaar voor de Soirée die komende zaterdag gaat plaatsvinden, dit zal ook meteen een beetje mijn afscheidsfeestje worden, helaas helaas want hoeveel leuks er ook is in Nederland en hoewel ik zin heb om terug te gaan wil ik hier niet weg. Ik ben hier inmiddels gewend, het gaat nog raar worden als ik straks weer thuis ben. Ik vind het hier heerlijk om met papa en mama te praten aan de telefoon want dan worden altijd leuke dingen besproken. Als ik weer thuis ben, zijn ze continue om me heen en kan ik weer commentaar verwachten waar ik hier totaal geen last van had, maar nu moet ik zeggen dat het me weinig uitmaakt want er zijn hier ook momenten dat je juist heel graag eens commentaar zou willen krijgen of advies. Elk nadeel heb z’n voordeel laten we maar zeggen. Bij terugkomst krijg ik de kans om jullie allemaal in real-life te bedanken voor alles, de kaarten/brieven etc., die hebben me zo ontzettend goed gedaan in de tijden dat het moeilijk was en jullie daar een dikke kus voor geven wanneer ik jullie weer zie is wel het minste dat ik kan doen!
Gisteren morgen op de zaterdagmarkt heb ik in het zonnetje op het terras als een ware Française genoten van een espresso, croissant en een tijdschrift, wat een leven heb ik hier, genieten! Op het hoofdplein van Carcassonne wordt op dit moment heel druk gewerkt aan de kerstmarkt die komende zaterdag feestelijk geopend zal worden. En het beloofd geweldig te worden, om de welbekende fontein op La Place Carnot wordt een schaatsbaan gevormd, met hierboven een enorme lichtshow en omliggende chalets zal het spectaculair worden, ik ben benieuwd, uiteraard ga ik daar zaterdag ter plekke alles in me opnemen/snuiven en foto’s maken voor jullie.
HAPPY THANKSGIVING EVERYBODY!
Nog voor de kerst vind in Amerika op de 4e donderdag van november altijd Thanksgiving plaats, ter ere van deze grote feestdag in Amerika had onze Amerikaanse vriendin Sara een heus Thanksgivingdiner georganiseerd, weliswaar op de zaterdag erna, maar dat kwam nu eenmaal beter uit. En dat was een gigantisch succes, mede door alle aanwezigen met wie we een hechte groep vormen, het heerlijke eten (jaaaa ook een Turkey!), heel veel flessen wijn en de goede organisatie. Zaterdagmiddag al had ik besloten dat ik mezelf in mijn ‘fancy dress’ zou hijsen, ik dacht waarom niet. Ook al ben ik straks overdressed, het is altijd beter dan underdressed! En het was een goede keuze want meerdere personen voelden het verlangen om zich eens lekker op te tutten en werd het een redelijk chique geheel, top! Voor bijna iedereen was dit de eerste Thanksgiving ooit en waren alle sausjes en seasonings/ stuffings voor de turkey etc dus nog nieuw, maar de smaak ervan beviel me zeker, lekker Amerikaans. Dat kon ook niet anders want Sara had de meeste dingen speciaal laten overshippen vanuit Missouri! Het diner is vast ook zo’n succes geworden omdat we vooraf een ware Turkeydans gedaan hebben, wat de sfeer er goed in bracht en er zeker hilarisch uit ziet op de foto’s! De avond had zelfs een serieuze kant, voordat we al dat lekkers mochten proeven hebben we stuk voor stuk vertel wie we graag willen bedanken en waarom. Opvallend was dat iedereen sprak over zijn familie, de unieke kans die we hebben om hier te zijn en het feit dat we als groep met zijn allemaal samen waren en zijn. Want duidelijk moge zijn dat we het zonder elkaar allemaal helemaal niet zo leuk hadden gehad. Dat heb ik ook geleerd over mezelf. Ik vind het heerlijk om alleen te zijn, op mezelf. Maar ik heb gemerkt dat het leven voor mij zo niet werkt en dat ik eigenlijk niks ben zonder mensen om me heen en er dus eigenlijk niet zonder kan, voila mijn Thanksgiving. Ik hoop dat er op de Hotelschool straks ook Amerikanen zijn die graag Thanksgiving willen vieren, al betwijfel ik of mijn eerste Thanksgiving te evenaren valt omdat de sfeer zo ontzettend amicaal, rustig en toch zo feestelijk was.
Na Sinterklaas volgende week is alle gekkigheid voorbij en staat de Kerst op de planning, het kerstfeest thuis, met jullie allemaal, ik zie ernaar uit! Tot volgende week…
Je vous embrasse!
XXXX Roos

Déjeuner et Sinterklaas à Carcassonne

Lieve lezers,
Het einde is in zicht, wat een vreemde gedachte, waar ik overigens ook helemaal niet aan moet denken want ik mag hier nog bijna 4 weken intens genieten. Toch houd ik er al wel rekening mee, rustig aan met die laatste tube tandpasta, rustig aan met de shampoo, want voor de laatste 3 dagen een nieuwe fles moeten kopen zou zonde zijn..Natuurlijk moet ik ook rekening houden met post opzeggen, franse bankrekening opzeggen etc..Maar buiten dit soort noodzakelijke dingen zijn er ook enthousiastere dingen om over te vertellen. Buiten mijn Frans ontwikkel ik hier ook mijn Engels, met dank aan mijn Engelse vrienden hier. Die om hun roots te vieren een Engelse Soirée hadden georganiseerd op de dinsdagavond, iedereen die wilde mocht komen, als je maar Engels sprak. En ook al is dat voor mij niet wereldvreemd, als je continue Frans spreekt is het toch even overschakelen en dat bleek bij binnenkomst toen ik op de deur klopte en ik ‘come in’ hoorde in plaats van ‘entrer’, maar het wende snel en na korte tijd zat ik er alweer helemaal in. Waarna ik meerdere complimenten kreeg van de Engelsen dat ik beter Engels sprak dan zij, sowieso grammaticaal gezien, een ontzettend groot compliment, maar goed ook want op de Hotelschool zal ik alles in het Engels moeten doen. Een meisje vroeg me zelfs of ik hiervoor in een Engelstalig land had gewoon, ik stond versteld! Deze avond heb ik rond een redelijke tijd afgesloten want ik had deze week een verstandige week geplant en dat is gelukt, ik heb meer geslapen dan ooit tevoren in Carcassonne en ben goed tot rust gekomen en dat was nodig. Na 3 maanden een 8 till 6 kantoorbaan te hebben merk ik wel hoe zwaar het is en ben ik ook toe aan vakantie! Dus mammie zet mijn klompen pantoffels maar vast klaar want als ik terugben ga ik heerlijk van mijn welverdiende vakantie en rust genieten, maar voor het zover is gaan er hier in Frankrijk nog een heleboel leuke feestjes komen, maar daar kom ik later op terug. Vandaag, zondag dus heb ik weer gegeten bij de familie Grignon, samen met Felix mijn collega, de zoon van Alain Grignon en beide oma’s, gezelligheid alom dus! Papa ik heb eindelijk mosselen gegeten, je zult trots op me zijn, maar toch vond ik de andere coquilles die ik hier heb gegeten lekkerder dan mosselen, ik vind ze minder zeeërig. Verder had Annie weer voor een heerlijk maal gezorgd en heb ik haar een prachtige Delfstblauw bedrukte schort cadeau gegeven omdat ze continue druk is in de keuken. De familie Grignon is een bescheiden, zorgzaam, lief en ontzettend gezellig gezin die voor mij voor de nodige familiesfeer zorgen.
Op dit moment zit ik met mijn welgevulde buikje dit verhaal voor jullie te typen, jawel in een Sinterklaassfeer! Want ook hier houd ik alles bij, op mijn iPod volg ik dagelijks het Sinterklaasjournaal (ja jongens ik ga ervan uit dat jullie als jullie je schoen zetten er wel een pakpapiertje in doen voor de pieten!). Ook mijn kamer is Sinterklaaswaardig, ik heb van het internet kleurplaten en vlaggetjes uitgeprint en ingekleurd waarvan ik een slinger heb gemaakt. Ik heb nog meer kleurplaten en posters maar die bewaar ik nog tot 5 december, dan vind hier namelijk een door mij georganiseerde Soirée Sinterklaas plaats. Compleet met VOF de Kunst, De Club van Sinterklaas en Bert & Ernie, pepernoten, vlaggetjes, schuimpjes, versjes, wortels in schoenen en een Sinterklaasspel. Dit allemaal om alle buitenlanders te showen wat voor Nederlandse kinderen nou zo ontzettend spannend en belangrijk is, ik hoop trouwens dat we niet de roe krijgen of in de zak belanden omdat we het nog gezelliger zullen maken met Martini en wijn…
Naast de Soirée Sinterklaas zal ik mijn eerste Thanksgiving mee gaan maken, een ware Latino verjaardag en een diner voor de kerst met onze ‘groep’. Nog genoeg leuke dingen in het vooruitzicht dus. Maar ook de 18e december staat positief in mijn vooruitzicht. Want wat heb ik veel zin om iedereen weer te zien en fijn thuis te zijn. Jullie kennen vast wel dat gevoel bij thuiskomst nadat je twee weken op vakantie bent geweest dat alles nieuw lijkt. En er lijkt altijd wel wat verandert en dat gevoel heb ik sterk na 3 maanden. Maar ik heb er zin in, ook om jullie lezers weer te zien en ontzettend te bedanken voor al die leuke reacties, kaarten en attenties want die betekenen heel veel. Zeker in het begin waren dat de dingen die me erdoorheen gesleept hebben. Maar dat komt dan allemaal. Nu ga ik mijn was opruimen en opvouwen, gisteren heb ik namelijk een handwas gedraaid en wat is dat een werk. Ook heb ik er nog leuke reacties op gekregen vanaf de straat, ik had namelijk al mijn bhtjes en onderkantjes aan de ringen van het gordijn voor mijn raam gehangen met het raam open zodat het sneller zou drogen (wat ook gebeurde), innovatief toch en op drie hoog vind ik dat best kunnen. Tot volgende week weer, à la prochaine!

Heel veel liefs en een dikke kus,
Roos

Le bon temps à Carcassonne

Bonjour tout le monde,
Sorry dat ik vorig weekend geen verslag heb geplaatst, naast een Italiaanse soiree op vrijdag 6 november had ik weinig beleefd en weinig inspiratie was een andere oorzaak van het ontbreken van een verhaal. Over deze week heb ik echter ontzettend veel te vertellen, een lang verhaal dus om jullie te belonen voor jullie geduld en uiteraard jullie leestrouwheid (ik voel me echt vereerd!). Ik weet hoe moeilijk het is om dit soort dingen bij te houden en het is uiteraard niet verplicht. Moe maar voldaan zit ik nu op mijn kamer aan mijn bar voor jullie een verslag te typen. Nagenietend van alles wat ik deze week heb meegemaakt. Deze week was een drukke week, een week waarin ik veel aan mijn belangrijke opdracht heb gewerkt die overigens goed gaat al blijft het spannend. Ook bood deze week mij een aangename verrassing; ik bleek op woensdag vrij te zijn, een lekkere break midden in de week. Om dit te vieren hadden we met alle meiden van hier besloten een girls night out te organiseren, inclusief Domino’s pizza en de bioscoop. Heerlijk zo’n avond met pizza’s en even zonder alle kerels haha, toen letterlijk alles op was zijn we richting de bioscoop gewandeld, een prachtig historisch pand midden in het centrum met drie zalen, in zaal 2 draaide die avond ‘Les herbes folles’ oftewel de gekke kruiden, dat de film gek/ folle was dat was duidelijk maar die herbes hebben wie op het witte doek niet gevonden. Desondanks hebben we met zijn allen ontzettend genoten en zijn we na de film nog naar de bar gegaan om toch ook nog de kerels te vergezellen die zich hoogstwaarschijnlijk toch gepasseerd voelden! De hierop volgende woensdag heb ik werkelijk niks gedaan, maar er was ook niets te doen, alle winkels en cafés waren gesloten als gevolg van de nationale feestdag, waarvan ik nog niet weet aan wie ik deze dag te danken heb. Woensdagavond weliswaar stond er een ontzettend leuke soiree op de planning, de soiree karaoke. Veelbesproken en georganiseerd door mij en mijn Vietnamese buurman Sony (hij is vast vernoemd naar zijn enorme Bravia die op zijn kamer pronkt). Met ruim 22 man hadden we afgesproken in Studio 16 die in totaal 10 vierkante meter beslaat om een avond uitgebreid te zingen, te dansen, te praten en te genieten. En veelbesproken is deze soiree nog steeds, morgen staat er namelijk een gesprek met de directeur op ons te wachten als gevolg van geluidsoverlast. Maar wat wij hebben begrepen zal dit gesprek slechts een waarschuwing inhouden dus was dit het driedubbel waard. We hebben tot 3 uur ’s nachts (een stel zijn er nog langer door gegaan) de sterren van de hemel gezongen en hebben er een onvergetelijk kamerfeest van gemaakt. En dat we geluidsoverlast hebben veroorzaakt geloof ik graag, ik had eerder mijn bed opgezocht dan de meeste anderen omdat ik de ‘volgende’ ochtend om 6.45 mijn wekker weer zou horen en ik me toch ook een beetje moest kunnen concentreren op mijn werk. Eenmaal op mijn kamer was mijn vroegtijdige vertrek onzin want ik kon nog even goed alles meeluisteren en meezingen als toen ik nog in dezelfde ruimte was. Donderdag werd een misselijke dag…op het werk verliep alles achter prima en heb ik ’s avonds zelfs nog alle vloeren gedweild, volledig voorbereid op wat er zich de vrijdag zou plaatsvinden.
DE KOMST VAN PAPA, MAMA EN JUR! Jeetje wat zag ik daarnaar uit, het was inmiddels al weer 3 weken geleden dat Floor hier was en ik had weer behoefte aan familie. Vrijdag in de namiddag was het dan zover, een beetje zenuwachtig nog even alles nagekeken op mijn kamer ben ik uiteindelijk naar de hal van de Foyer gelopen waar ik papa, mama en Jur zou opvangen die met een taxi vanaf het vliegveld naar me toe zouden komen. In gesprek met Evelyn in de hal zei ik plotseling Sssssttt…stil eens en toen hoorde ik 3 bekende stemmen discussierend over waar ze aan zouden bellen. Daar stonden ze dan, 10 weken geleden dat ik ze gezien had, onwerkelijk en ontzettend fijn. Meteen druk aan de praat zijn we naar boven gegaan en heb ik mijn ouders en broer rondgeleid door mijn Franse stulpje. Wat een heerlijk gevoel dat ze er nu eindelijk een beeld bij hebben. Uitgepraat raakten we niet waarna we richting het voor ons niet onbekende restaurant La Divine Comedie zijn gelopen waar we heerlijk gegeten en genoten hebben van elkaars gezelschap. Tegen mijn vrienden in de Foyer had ik gezegd dat ik mijn ouders mee zou nemen naar de bar zodat ze ze konden ontmoeten, maar toen we uitgegeten waren was het nog vroeg en verwachtten we al dat er in de bar weinig mensen zouden zijn. Toch zijn we er naartoe gegaan en hebben we met zijn 4en rustig wat gedronken. Papa en mama zijn hierna naar hun prachtige hotel gegaan en Jur en ik besloten een soiree van een van mijn vriendinnen in de Foyer bij te wonen waarop we met zijn allen richting de bar zouden gaan, een groot succes samen met mijn grote broer.
Zaterdagochtend om 11 uur hadden we met papa en mama op la place Carnot afgesproken om wakker te worden met een koffietje op het terras en verse croissantjes en Pains au chocolat van de markt. Mazzel met het heerlijke weer, 17 graden en een zonnetje zijn we nog een tijdje op het terras blijven hangen en hebben we gewandeld en wat winkels gezien in het gezellige centrum van Carcassonne. Een fijn gevoel om me weer even het kind in een gezin te voelen, hoe raar dit ook klinkt, naast op jezelf wonen geeft dat je een goed gevoel. Rond de lunch leek het Jur een leuk idee om met zijn tweetjes op mijn kamer te lunchen en gezellig met zijn tweeën wat tijd door te brengen en eens lekker te kletsen. Dit hebben we gedaan en om half 5 hadden we weer met papa en mama afgesproken om een bezoekje te brengen aan la Cité, het oude stadcentrum. Hoewel we dit al vaker bezocht hebben blijft het bijzonder en helemaal als je onderweg een Marokkaanse bruiloft op locatie aantreft, inclusief meevervoerde band. Hoe vaak ik La Cité nu inmiddels ook al gezien heb, ik besefte me dat het je gezelschap is die het bezoek bijzonder maakt en dat gezelschap was geweldig! ’S Avonds wederom uit eten geweest (wat is het fijn als je even twee avonden niet hoeft te koken!) en uiteindelijk bekaf richting onze bedden gegaan, waar Jur en ik nog een filmpje hebben gekeken. Zondagochtend om 10.44 ontwaakte ik en maakt ik Jur geschrokken wakker omdat om 11.00 papa en mama voor de deur zouden staan. Toch nog redelijk op schema konden we de deur voor ze openmaken en zijn mama en ik rustig naar de bakker gelopen voor verse croissants en maxi Pains au chocolat voor Jur, na een lekker ontbijtje met zijn 4en op mijn kamer hebben we nog een laatste terras opgezocht en beseften we ons dat het weekend eigenlijk veel te snel voorbij was gegaan en dat diezelfde midden ze alweer weggingen. Keurig om 3 uur kwam de taxi voorgereden en hoewel afscheid nemen nooit leuk is, gaf mij het vooruitzicht dat ik over 4,5 week weer thuis ben me toch ook wel een rustgevend gevoel. En daarbij weet en wil ik nog optimaal genieten van de tijd dat ik hier nog ben, de tijd gaat zo ontzettend snel en ik wil nog van alles doen. Op dit moment is het 20.22 uur en heb ik besloten mijn bed op te zoeken, na een week waarin ik nog geen enkele nacht echt goed geslapen heb ben ik eraan toe, zodat ik morgen weer fris aan een week hard werken kan beginnen. Ik hoop dat ik jullie volgende week weer heerlijke verhalen kan vertellen, voor nu: welterusten!
Ontzettend veel liefs,
Roos

Automne à Carcassonne

Bonjour chers amis et famille,
Jeetje ik ben al over de helft van mijn verblijf hier, ongelofelijk! In het moeilijke begin had ik nooit gedacht dat de tijd uiteindelijk zo snel zou gaan en dat ik het zo naar mijn zin zou hebben, ik ga het hier over minder dan 7 weken missen! Nu ik dit bericht schrijf is het avond, ik ben net teruggekomen van een waanzinnig weekend Toulouse, heb lekker gedoucht en zit nu met een kopje thee achter mijn laptop. Heerlijk om je week op deze manier voor jezelf te evalueren, genieten om terug te kijken op alle leuke dingen die ik deze week gedaan heb. Op het werk is het voor mij nu al helemaal quotidienne, maar ik heb een nieuwe, heel belangrijke opdracht gekregen. Celine, mijn collega heeft wel 10 keer gezegd hoe important het was dat ik me heel goed moet concentreren en gestructureerd moet werken. Ik ga namelijk aanpassingen maken in het bestellingensysteem, als ik dus iets verander wat niet klopt zullen klanten verkeerde bestellingen afgeleverd krijgen, en dat is geen leuke grap voor LGI, dus ik ga mijn uiterste best doen geen fouten te maken, al vind ik het wel een beetje spannend en is het een grote verantwoordelijkheid. Maar dat is een van de stappen die je ondergaat als je volop in ontwikkeling op je 18e in het buitenland werkt. Verantwoordelijkheid en risico´s nemen…
Afgelopen dinsdag heb ik met mijn collega Muriel bij de grote supermarkt net buiten het centrum boodschappen gedaan, ontzettend handig voor mij want het assortiment is groter, het is goedkoper en ik kan veel zware dingen kopen omdat we met de auto zijn. Lekker alledaags zou je zeggen, maar woensdag toen ik op internet mijn rekening controleerde zag ik dat het bedrag twee keer was afgeschreven, dat bleken dus toch hele dure boodschappen, helemaal omdat ik ook nog wat dingen had gekocht voor Felix, die zijn was en boodschappen op hetzelfde tijdstip gepland had. En dan is er weer zo´n stap in je ontwikkeling, je moet het helemaal zelf oplossen, vanuit het verre buitenland. Na een telefoontje naar de ING en E. Leclerc was ik iets wijzer en ben ik diezelfde avond nog naar de Leclerc gegaan en daar heb ik verrast door mezelf mijn verhaal gedaan. Een geïnteresseerd ‘Ohhh je bent 18 en Nederlands en woont op jezelf en werkt in Frankrijk gesprek’ en een compliment dat ik zo goed Frans sprak later, heeft de vrouw me uitgelegd dat ze de kassaregistratie zou nakijken en dat ze het overzicht zou faxen, als het daadwerkelijk twee keer was afgeschreven ze het bedrag op mijn rekening terug zouden storten. De volgende dag bleek uit de fax helaas dat de fout niet bij Leclerc lag maar bij de bank. Toen heb ik weer contact opgenomen met de ING die me vertelden dat ik af moest wachten en mijn rekening in de gaten moet houden...geduldig zijn dus.
Donderdagavond had ik leukere dingen te doen, de Foyer had een kookavond georganiseerd voor alle bewoners van de foyer. De kookavond vond plaats in de andere jongerenfoyer hier in Carcassonne, daar is namelijk een grote keuken met een eetzaal. Eenmaal aangekomen werden we verkleed tot echt keukenpersoneel met schorten, handschoenen en van die ontzettend aantrekkelijke haarmutsjes. Op het menu stonden gerechten van allerlei nationaliteiten, Engelse desserts, Bulgaarse voorgerechten en een Vietnamees hoofdgerecht, jammieee! Mijn Vietnamese buurman is namelijk een ontzettend goede kok en had zich ter gelegenheid van de kookavond werkelijk uitgeleefd! Niet alleen het eten was geweldig maar ook de sfeer, zo met zijn allen koken en samen eten is fantastisch. Eenmaal terug gekomen in de foyer hebben we dat dan ook weer voortgezet in onze wekelijkse donderdagavondborrel, voor mij en Felix niet altijd even prettig dat het op donderdag is omdat wij op vrijdag in tegenstelling tot de rest gewoon moeten werken! Op de vrijdag zijn we dus meestal wat minder in vorm en zitten we regelmatig een beetje te geiten aan ons bureau, maar dat moet ook kunnen zo eens in de week! Maar feestbeesten dat we zijn houd het ons niet tegen om er ook de vrijdagavond gewoon op uit te gaan, Mia een meisje (meer een vrouw, ze is 27) uit Australia had op internet gelezen dat er een gratis jazzconcert zou zijn in La Cité, het oude stadscentrum, dus hadden we met een hele groep afgesproken daar heen te gaan. Eenmaal aangekomen bleek dat je een kaartje moest reserveren en dat het helemaal niet gratis was, waarop wij besloten naar een wijnbar te gaan. Een geslaagde actie, ik wilde toch de 21e verjaardag van mijn zus vieren! Nadat alles in het oude stadscentrum om 1 uur gesloten was zijn we richting een bar in het centrum gegaan, waar we heerlijk hebben gelounged in een Marrakech-achtige setting, teruggekomen in de foyer om half 4 vonden we het nog niet genoeg en hebben we onze avond in de foyer voortgezet met alles wat we van de avond van tevoren nog voor handen hadden. Dit bleek de zaterdagochtend uiteindelijk minder slim, want met dezelfde groep zouden we om half 10 vertrekken richting Toulouse. Iedereen nog met een halfwakkere blik zijn we vertrokken voor wat een mooi weekend is geworden. Eenmaal aangekomen hebben we overdag de stad verkend en jeetje wat is het daar hip, chique en studentikoos tegelijk, een heerlijke stad om te zijn, ’s avonds hebben we met de hele club gegeten in het hotel. Het hotel was een heel aangename verrassing, ontzettend mooie en grote kamers, heel modern en dat voor 12 euro per persoon per nacht! Na het eten is iedereen rustig gaan soigneren en hebben we ons klaargemaakt voor een avond uitgaan in Toulouse, Halloween-style! In de eerste discotheek waar we terecht waren gekomen was de sfeer fantastisch en had iedereen het naar zijn zin, toch was iemand op het idee gekomen om naar een discotheek te gaan waarvan iemand gehoord had dat het daar helemaal geweldig zou zijn, dit liep uiteindelijk uit op een hele lange wandeling, waarna iedereen voornamelijk heel moe was en zere voeten had (vooral de meiden die voor de gelegenheid stilleto’s hadden aangetrokken). Toch voldaan zijn we om half 5 aangekomen in ons hotel, eindelijk slapen! Tot Nico om half 11 aanbelde en ik de deur in net wakkerstand in pyjama opendeed en hij voor de deur stond met pains au chocolat met de boodschap dat we binnen een uur onze kamer uit moesten zijn. Een uur later stonden we gepikt en gesteven klaar voor nog een ander dagdeel in het mooie Toulouse en dat was genieten. Maar nu om 19.51 uur ga ik een einde breien aan dit bericht anders wordt het te lang en daarbij heb ik ontzettend veel zin om te gaan slapen, zodat ik morgen in vorm ben om aan mijn spannende nieuwe opdracht te beginnen. Bedankt voor alle lieve kaarten en kattenbelletjes (Mariet!), ik moet inmiddels ruimte gaan maken in mijn kast, super! Heel veel liefs en een hele dikke kus en tot over 6,5 week!
Gros Bisou, Roos

Floor à Carcassonne

Lieve lezers, weliswaar een dag later dan normaal, maar met al dat karaoken bij mijn Vietnamese buurman en die etentjes met zijn allen in het weekend kom ik er haast niet aan toe! Maar ik heb veel te vertellen dus een nieuw bericht is noodzakelijk. Niet doorvertellen dat ik dit onder kantoortijd doe, ze hebben nu even niets te doen voor me, dus ik moet sowieso wachten. Vorige week dinsdag was een heuglijke dag voor mij want in de namiddag zou ik Floor eindelijk weer zien en zou ik haar rond kunnen leiden in de stad waar ik nu al bijna 2 maanden woon. Floor eenmaal opgehaald van het vliegtuig kon haar vakantie beginnen, nouja vakantie; ze heeft ook moeten studeren, maar dat hebben we mooi kunnen combineren met de tijden dat ik moest werken, want dat ging ook gewoon door. Ik vond het ook wel spannend omdat dit voor het eerst was dat iemand van thuis bij me langs kwam en ondervond hoe ik het hier allemaal regelde, ook een beetje een test dus haha. Maar volgens mij voelde Floor zich meteen al redelijk op haar gemak en zijn we dinsdagavond vroeg gaan slapen. Woensdag heb ik gewoon gewerkt en heeft Floor gestudeerd, en wat was het gezellig dat er iemand op mijn kamer op me zat te wachten in mijn pauze! ’S Avonds zijn Floor en ik na een heerlijke couscous spinazie maaltijd naar beneden gaan, waar ik altijd zit te internetten met de andere Foyerbewoners, zo kon Floor dit ook eens proeven en had ze een beeld bij mijn vele sociale, haast internetcaf- achtige internetavonden in de openbare ruimte. Ook donderdag moest ik werken en heeft Floor overdag gestudeerd. Voor de donderdagavond hadden we Felix, mijn collega, uitgenodigd om bij ons te komen eten, op voorwaarde dat hij zijn eigen kruk mee zou nemen en een fles wijn. Die fles wijn had hij meegenomen maar de kruk had hij thuis gelaten, hij had tenslotte al de hele dag gezeten en wilde nu tijdens het eten wel staan. Dit was ontzettend gezellig en leuk voor Floor want die was toch wel heel benieuwd geworden naar Felix na al mijn verhalen. Uiteindelijk zijn we na dit etentje met zijn drieën naar de bar gegaan en kwam later Aitor daar ook nog bij, want ik had geregeld dat ik de vrijdag vrij was, ook dit was een succes! Vrijdagochtend hebben we heerlijk rustig aan gedaan en ben ik toen Floor nog sliep gaan douchen, daarna heerlijk kaarsjes aangestoken voor wat licht en water op het vuur gezet voor een lekker bakkie of een kopje thee. Dit is tegenwoordig allemaal mogelijk want Floor had uit Nederland mijn lievelingsthee meegebracht en oploskoffie en ze heeft me twee franse mokken cadeau gedaan. ’S Middags hebben we een wandeling door Carcassonne gemaakt, met als hoogtepunten de winkelstraat, het kantoor van LGI en La Cité. Verrast door het mooie middeleeuwse stadscentrum, een lange wandeling en een paar regendruppels zijn we heerlijk tot rust gekomen op een terrasje en hadden we daarna weer genoeg kracht om verder te gaan met het maken van heel toeristische foto’s. Die had ik tenslotte nog niet van mezelf kunnen maken. Na alles gezien te hebben zijn we teruggekeerd richting het moderne stadscentrum waar we op het terras hadden afgesproken met Aitor. Met hem hadden we al onze belevenissen doorgesproken en waren we op het idee gekomen een kleine borrel te organiseren die avond op mijn kamer, maar eerst gingen Floor en ik heel decadent nog uit eten bij La Divine Comedie, een restaurant waar ik vaak lunch met mijn collega’s. Een heerlijke pizza en een literkaraf wijn verder gingen we op weg naar mijn kamer waar de borrel inmiddels van start kon gaan en dat is goed gelukt met als eindstop de Bar in mijn straat, een ontzettend gezellige avond met haast alle bewoners van de Foyer. Zaterdagochtend werd voor mij nog maar eens bewezen dat de quote ‘bier na wijn geeft venijn’ niet zomaar in het leven geroepen is. Ook deze ochtend zijn we begonnen met een theetje waarop Floor mij vroeg of de brunch met Aitor nog doorging, toen moest ik heel diep nadenken…zonder resultaat. Ik vroeg Floor over welke brunch ze het in hemelsnaam had, volgens Floor had ik Aitor die avond ervoor in de bar uitgenodigd om te komen brunchen. Nadat Floor en ik naar de bakker waren geweest (niet met de intentie dat er een brunch zou komen) kreeg ik een smsje van Aitor met de vraag of de brunch nog doorging, en toen wist ik zeker dat ik hem had uitgenodigd maar dat ik het als gevolg van mijn drinkgedrag de vrijdagavond domweg vergeten was. Teruggekeerd in de foyer kwamen we Aitor tegen op de gang en hebben we hem alsnog uitgenodigd voor een brunch en hebben we moeten improviseren. Met een croissantje voor Aitor, scrumbled eggs en stokbrood met lekker beleg tot zijn beschikking leek het toch ergens op, maar toen hij vertelde dat dit zijn eerste brunch ooit was, voelde ik me toch schuldig, want voor wat ik gewend ben leek het nergens op. Een gève brunch ben ik hem dus nog verschuldigd! Na deze brunch kwam het einde van Floor haar bezoek helaas in zicht en ’s middags zijn we samen naar het station gelopen vanaf waar zij met een bus naar het vliegveld zou gaan. Het voelde ineens weer raar, terugkomen op mijn lege kamer, want het went snel, gezellig iemand met wie je samen luncht, eet etc. Maar het wende anderzijds ook weer snel want zondagmiddag was ik uitgenodigd door de familie Grignon, om bij hen te komen eten. Voor de duidelijkheid, Alain Grignon is mijn baas. Samen met zijn vrouw Annie, zijn moeder , de moeder van Annie en het nichtje van Annie Nancie hebben we heerlijk typisch Frans gegeten. Fijn is ook dat er dan echt een familiesfeer heerst en daar kan ik wel wat van gebruiken hier. Verder is de zondag rustig verlopen maar heb ik toch geen tijd gevonden om een blog te schrijven, maar dat is me vandaag gelukt, dus ik hoop dat het geen probleem is. Het komend weekend gaan we met een hele groep naar Toulouse, om de stad te zien maar ook om ’s avonds Halloween te vieren. We overnachten in een jeugdherberg en gaan zondag weer terug, maar daarover vertel ik jullie volgende week.

Heel veel liefs en een dikke kus,
Roos

Habituation à Carcassonne

Bonjour chers amis, mijn eerste wasje zit er alweer in dus ik heb weer tijd om op mijn gemak een nieuw verslag van mijn week te schrijven. De afgelopen week was interessant, ik heb eindelijk mijn werk qua photoshoppen afgerond. Ik heb het afgesloten met een presentatie, het was een demonstratie voor klanten van alle verschillende mogelijkheden qua model fles/ capsule etc. Wel spannend zo in het Frans maar het is helemaal goed gekomen! Daarbij heb ik deze week ook nieuwe opdrachten gekregen, ik heb voor Celine (Hoofd marketing) de nieuw binnengekomen Engelse PR zaken verwerkt en heb voor haar ook geïnventariseerd welke etiketten we allemaal in de vorm van een JPEG-bestand op de server hebben en welke niet. De lijst van etiketten die we niet hebben is groot en die mag ik komende week gaan doorvoeren naar de verschillende drukkers, om zo het bestand compleet te maken. Verder heb ik nog heel veel dingen tussendoor gedaan, ik heb heel wat post gesorteerd en afgeleverd bij het postkantoor (Papa, je moet eens goed naar de facturen van LGI kijken van vorige week en deze week, let op de handtekening haha). Ook ben ik deze week voor het eerst alleen naar de kamer van koophandel geweest, dat is net wat lastiger dan het postkantoor en de bank, maar daardoor ook zeker een uitdaging en ook dat gaat goed.

Ik ben hier begonnen met mijn laptopje, alleen in de hal van de Foyer. En volgens mij heb ik een trend in het leven geroepen want sindsdien zitten we met een club van 15 man Fransen, Duitsers, Engelsen, Australiërs, Vietnamezen, Spanjaarden) iedere avond met zijn allen in de hal. De meesten met laptop maar er zijn er ook veel die er gewoon gezellig bij komen zitten om te kletsen. Het lijkt wel een internetcafé, erg gezellig maar ook lastig want als ik wil skypen is het lastig communiceren omdat er veel achtergrondgeluiden zijn. Maar dat mag de pret niet drukken want we hebben het ontzettend gezellig met zijn allen en de nieuwelingen hebben al gezegd hoe fijn ze dit wel niet vonden, om zo meteen onder de mensen te komen. Pffff als deze trend nou al bestond toen ik aankwam hahaha.

Ook afgelopen donderdag had ik weer een wandeling langs het postkantoor, de bank en de kamer van koophandel, toen merkte ik al dat er nogal wat mensen op de been waren en het viel me op dat ik vanuit twee plaatsen hele harde muziek hoorde, ik dacht Carcassonne bruist! En dat bleek juist, overal aan de lantaarnpalen hingen druiventrossen gemaakt van ballonnen die mij uiteindelijk leidden naar la Place Carnot, het hoofdplein van Carcassonne. Hier was het een drukte van jewelste en wat bleek; het was allemaal ter ere van la fête du vin! Verspreid over la Place Carnot waren stands en tenten, allemaal met verschillende vertegenwoordigers van Domaines en Chateau’s die hun wijnen van de nieuwe oogst presenteren. Feestbeesten dat we hier zijn, zijn we donderdagavond met zijn allen naar La Fête du Vin gegaan, er kwam ons een ontzettend gezellig sfeer tegemoet, ook heel veel flessen wijn en lekkere hapjes! (Escargots, Coquilles, jammie) Op de Escargots kom ik later terug! Op La Place Carnot speelde een lokale Franse band die vreselijke muziek speelde, maar dat maakte ons weinig uit, wij vonden het sowieso wel gezellig en uiteindelijk waren we met zijn allen in Folklore stijl aan het dansen. Toen de band eenmaal uitgespeeld was, zijn we een straat verder gelopen en kwamen we uit bij een straatfeest met housemuziek en heel veel jongeren, we waren allemaal verrast, het kan dus allemaal in Carcassonne. Uiteindelijk om 1 uur thuis en de volgende ochtend moest ik weer om half 7 uit de veren, genieten dus! Al de taalassistenten hier hebben mazzel, veel van hen hoeven op vrijdag niet te werken en het andere deel hoeft alleen ’s middags te werken dus die kunnen lekker uitslapen..Vrijdagavond heb ik mijn badkamer gepimpt en heb ik relatief vroeg mijn bedje opgezocht en was ik zaterdagochtend weer helemaal klaar voor een nieuwe dag. Rustig opgestart en uiteindelijk naar de markt gelopen want ik had een hele boodschappenlijst gemaakt, ja Floor bereid je maar vast voor, ik heb heerlijke verse groenten en fruit gekocht, allemaal voor ons, heerlijk! Op de markt kwam ik Evelyn tegen en haar vriend Ricardo (met wie ik de week daarvoor in Montpellier was), Ricardo had Escargots besteld voor het eerst in zijn leven en nam de eerste, maar nam deze met slakkenhuis en al haha lekker crunchy. Vervolgens greep de kok in en deelden ik met hem even een blik van verstandhouding, want het was grappig. Hierna heb ik de rest van mijn boodschappenlijst geshopt bij de Monoprix. Amper te dragen in mijn eentje ben ik toch veilig thuis aangekomen en zijn mijn kastjes en koelkast nu helemaal voorbereid op Floor haar komst. Ik heb er ontzettend veel zin in, na 6 weken wil ik weer uitgebreid Nederlands praten, alles hier aan haar laten zien en ik heb ook wel weer behoefte aan real life affectie van iemand waar ik veel om geef, dus Floor, be hugable hihi! Ik heb op zaterdag en vandaag ook nog een wandeling gemaakt hier in de buurt en ik heb weer heel wat nieuwe dingen ontdekt, allemaal leuk om aan Floor te laten zien! Ik ga nu mijn eerste wasje eruit halen en mijn tweede was in de wasmachine stoppen, ik schrijf jullie volgende week weer! En bedankt weer voor de leuke reacties!

Gros Bisou, Roos

Loisirs à Carcassonne

Lieve lezers,

Het is weer zondag dus tijd voor een nieuw verslag van mijn belevenissen hier! Zoals ik jullie in mijn vorige bericht verteld heb, mag ik vanaf deze week regelmatig een wandelingetje maken naar het postkantoor, de bank en de kamer van koophandel. Heerlijk om er even uit te zijn en inmiddels kennen ze me bij de 3 adressen al! Ook deze week heb ik weer veel gephotoshopt, waardoor ik eigenlijk ook weer veel andere nieuwe dingen leer! Het gaat nu zelfs zo goed dat ik komende dinsdag een presentatie moet geven bij een klant, een presentatie waarin ik met behulp van Photoshop de verschillende mogelijkheden laat zien qua model fles, capsule, etiket etc.. Erg spannend, maar ik ben hier nu al zo lang mee bezig dat het denk ik wel goed zal komen. Nog wat sleutelwoorden opzoeken in mijn woordenboek en ik ben er klaar voor! De afgelopen week heb ik na het werk telkens heel rustig aan gedaan, op dinsdag had ik afgesproken met mijn Duitse vriendin Lena om een biertje te gaan drinken op het terras, om even stoom af te blazen en gezellig bij te kletsen, want Lena had een hele week moeilijk(e) (lerende) kinderen rond moeten leiden door Carcassonne, ze was toe aan ontspanning!
Woensdag hebben we bij LGI aan het einde van de werkdag een kleine proeverij gehad, zeker een van de leuke kanten van mijn werk hier haha! Met mijn Duitse collega Felix had ik het er die dag al over gehad dat ik het toch wel jammer vond dat we geen monsters mee naar huis kregen om te proeven. Waarop hij aan het einde van de dag inspeelde door twee flessen rosé voor mij mee te hebben genomen van de proeverij, lekker voor op mijn kamer! Punt voor Felix! Ook donderdag na het werk zat ik op het terras weer aan het bier, dit keer met Felix en Russel (een Engelse taalassistent), dit bleek een goede voorbereiding te zijn op de avond die nog komen ging. Er was namelijk door de Foyer een borrel georganiseerd om alle nieuwe bewoners te introduceren (ik voelde me inmiddels al niet nieuw meer, maar ook ik moest me voorstellen). Hier waren ontzettend veel lekkere hapjes en drank aanwezig, maar de drank was al snel op, 25% van de foyerbewoners is namelijk Engels. De borrel bleek erg gezellig en met een groep van 15 man besloten we uiteindelijk om naar de Bar te gaan (heerlijk dat we een bar in onze straat hebben), een heerlijke mix van Fransen, Engelsen, Duitsers, Spanjaarden en een Hollander (ik). We hebben met zijn allen de bar op zijn kop gezet die naar onze mening begon te lijken op een rollatordisco. Uiteindelijk lag ik om 1 uur in mijn bedje en mocht ik er de volgende ochtend om kwart voor 7 weer uit, maar Felix had me al gerustgesteld dat we toch maar met zijn tweeën aan ons bureau zouden zitten dus dat we best een beetje brak konden zijn. En dat hebben we dus ook gedaan. Vrijdag heb ik na het werk voor de verandering rustig aangedaan, ik heb boodschappen gedaan en ben vroeg gaan slapen, en dat had een reden. Want gisteren (zaterdag) vertrok ik om 8.06 samen met Evelyn met de trein naar Montpellier. Na een reis van 2 uur kwamen we aan op een prachtig ouderwets station, eenmaal buiten het station gestapt waande ik me in Barcelona. Wat is Montpellier mooi! De uitgerekte winkelstraten met palmbomen en geweldige winkels, de tram, prachtige gebouwen en monumenten en het heerlijke weer hebben er een prachtige dag van gemaakt. Gedurende de dag zijn we rondgeleid door een vriend van Evelyn, Ricardo. Hij woont en werkt in Montpellier en kent Evelyn van de studie Frans die ze allebei gevolgd hebben. Helaas hielden de twee niet zoveel van winkelen als ik, want in Montpellier bevindt zich een gigantisch winkelcentrum; la Polygone, maar dat was niet erg, met zoveel mooie dingen om te bekijken vermaak ik me ook! Toch had ik om 4 uur genoeg van mijn gezelschap, de twee begonnen bijna constant in het Spaans te praten en herinneringen op te halen waarover ik natuurlijk niet mee kon praten. Ook dit was geen ramp want Evelyn zou bij Ricardo blijven slapen en mijn trein ging om 7 weer terug. Om de tijd op te vullen heb ik lekker nog wat boodschappen gedaan bij de Monoprix, een beetje door de prachtige straten geslenterd en nog wat rondgekeken in winkels, heerlijk in mijn eentje. Vervolgens heb ik heerlijk rustig alleen in de trein mijn dag voor mezelf gereflecteerd. Uiteindelijk aangekomen op het station van Carcassonne werd ik tijdens het uitstappen verrast door de regen, daar had ik onderweg namelijk niets van gemerkt, maar op alles voorbereid met mijn paraplu en jasje kon ik er tegen aan! Want jullie in Nederland zijn niet de enigen met slecht weer, ook hier regent het regelmatig, woensdagochtend ben ik door de regen (toen nog zonder paraplu) naar mijn werk gelopen en donderdagavond heeft het zelfs heftig geonweerd, ik mis dus niets haha! Vanochtend heb ik zoals gewoonlijk rustig aangedaan. Ook had ik weer mijn gebruikelijke reservering voor de wasmachine en heb ik mijn kamer schoongemaakt, alles klaar voor een nieuwe week, tot dan!
Dikke kus, Roos

Fête à Carassonne

Lieve lezers, alweer een week voorbij! De tijd gaat steeds sneller nu! Vandaag is het weer zondag wasdag, het eerste wasje is al klaar en hangt alweer overal in mijn kamer! En wat ruikt mijn kamer lekker fris, naar was en geurkaarsen, jammie! Vanochtend heb ik fijn uitgeslapen want gisteren is het laat geworden. Ik had begrepen van Evelyn dat er een borrel zou zijn in de Ierse pub hier in de straat voor alle Engelse taalassistenten en dat wij daar ook van harte welkom waren, erg gezellig! Uiteindelijk om 9 uur aangekomen met nog 2 jongens uit de foyer, Aitor en Georges Notebaert (ja zo heet hij echt, zijn vader is Belgisch) die beide Spaans zijn, bleek het niet bepaald een borrel te zijn. De Engelse meiden hadden gewoon met een grote groep afgesproken in de Pub, maar het was zeker niet minder gezellig. Al was het voor Evelyn, Aitor en Georges wel moeilijk communiceren met de Engelse meiden die heel gebrekkig Frans spreken omdat zij zelf geen Engels spreken, maar met mij als tolk verliep het allemaal goed, toch wel raar om telkens weer op een andere taal over te gaan maar het gaat nu bijna vanzelf. Na een aantal desperado’s, Heinekens, heel veel wijn voor de zeer aangeschoten Engelse binge drinkers en een warme chocolademelk van Evelyn zijn ik, Georges, Aitor en Evelyn richting le café de nuit gelopen. Op een site had ik namelijk rondgekeken of er hier ook bars zijn die tot laat open zijn, waar je ook kunt dansen, en dat bleek club café de nuit te zijn. Hier was het erg gezellig en hebben we de desperado’s en Heineken nog eens lekker laten vloeien. Voor Evelyn was dit allemaal nog wat nieuw denk ik, want zij had een wodka/ mango shotje besteld (bedoeling is om dit in een keer achter over te slaan), maar daar heeft ze langer over gedaan om op te drinken dan dat ik over mijn halve liter desperado’s heb gedaan, no problem of course, maar wel grappig. Helaas is Georges (volgens mij zijn hij en Aitor een stelletje) hier alleen om Aitor te bezoeken, hij vertrekt over ongeveer 2 weken weer. Toen we om 2 uur thuis kwamen hebben we afgesproken om deze week met zijn vieren te eten, we moeten dan allemaal iets bereiden dat typisch is voor je land van herkomst, dus als iemand nog een goede Nederlandse suggestie heeft (mogelijk om te maken zonder oven haha want die heb ik hier niet), hoor ik het heel graag!
Verder is de afgelopen werkweek rustig geweest, ik heb veel gephotoshopt. Maar ik had ook een andere interessante klus gekregen, ik moest het Engelse PRarchief dat tot nog toe bestond uit heel veel losse papieren en knipsels omzetten tot een PDF bestand, na heel veel scannen en nogmaals photoshoppen en de documenten bewerken is dat allemaal gelukt en is het nu helemaal geordend. Met al het computerwerk hier word ik nog een echte ICT-er. Ik heb de afgelopen week ook geoefend voor een klus die ik vanaf komende week mag gaan vervullen, ik mag namelijk al het papierwerk gaan regelen betreft de kamer van koophandel, ik mag dagelijks cheques verzilveren bij de bank en ik mag alle post wegbrengen naar het postkantoor. Deze klusjes houden in dat ik overdag lekker mag wandelen naar de verschillende instanties, een prima klus! Wat ik verder op kantoor mag doen weet ik nog niet, ik hoop dat ze al iets bedacht hebben anders verveel ik me zo!
Op mijn kamer hoef ik me zeker niet meer te vervelen want ik heb een gigantische TV gekregen van een van mijn collega’s! Zij woont sinds vorig weekend samen met haar vriend en samen hadden ze 3 TV’s, teveel voor in huis, maar erg fijn een TV voor op mijn kamer.
De afgelopen vrijdag ben ik ook de hort op geweest met Felix, mijn Duitse collega bij LGI, want die is sinds afgelopen donderdag weer terug. Het verbaasde mij nog, want iedereen had mij verteld dat hij eigenlijk maandag al terug zou komen, maar nadat niemand het over hem had gehad en hij ook nog steeds niet was teruggekeerd dacht ik minstens dat hij misschien in Duitsland was gebleven, maar dat bleek niet zo te zijn.
Ik ga nu mijn tweede wasje uit de machine halen en in mijn kamer ophangen en daarna ga ik lekker tv kijken, een beetje bijkomen van gisterenavond. Ik zal foto’s plaatsen van gisterenavond zodat jullie gezichten zien bij het verhaal. Ik wil jullie bedanken voor jullie leuke reacties op mijn vorige bericht. Blijf dat doen want ik geniet ervan!

Heel veel liefs, Roos

PS. Bedankt voor de ontzettend lieve kaarten! Ze komen allemaal aan in mijn boîte des lettres!

Progression à Carcassonne

Lieve lezers, het is alweer een week geleden dat ik mijn laatste bericht schreef, de tijd is snel gegaan de afgelopen week! En niet alleen de tijd, ook mijn werk. De klus waarover ik vorige week geschreven heb, het ordenen van het gehele computersysteem van LGI had ik namelijk al binnen 2 dagen geklaard, terwijl ze er een week voor gepland hadden. De Fransen hebben denk ik nog niet ontdekt dat het helemaal niet moeilijk is en het niet veel moeite kost om zaken systematisch te ordenen. Dit merkte ik nogmaals toen ik als typisch stagaire bezighoudklusje de wijntijdschriften mocht alfabetiseren en chronologiseren, als je dit simpel en systematisch aanpakt heb je dat binnen een half uurtje gedaan, maar op kantoor stonden ze versteld, want naar hun mening is het erg lastig en heb je veel overzicht nodig. Als gevolg hiervan heb ik me voorgenomen me wat meer aan te passen aan de Franse werkstijl, of te wel tranquillement..eens wat vaker aan de wandel binnen het kantoor, koffie halen, even kletsen met een collega, gewoon lekker rustig. De woensdag en de donderdag heb ik gefreelanced, maar ik heb voornamelijk geassisteerd op de grafische afdeling van LGI, deze afdeling bestaat echter uit 1 persoon, Muriel. Zij is verantwoordelijk voor alle etiketten, doosontwerpen, uitmonstering van de flessen etc. Om te beginnen moest ik een bestaande tekening aanpassen, zodat deze bewerkbaar werd en klaar was om in een etiket te verwerken, ergens in Japan zien ze binnenkort een etiket op een wijnfles met mijn tekening! (Ik zal bij dit bericht een foto van de tekening toevoegen.) Vervolgens mocht ik gaan photoshoppen! Eerst even oefenen met eigen foto’s om het fijne franse programma te verkennen, hierna begon het echte werk, ik moest capsules op bestaande wijnflessen plakken, dit is voor klanten zodat ze zich niet hoeven in te beelden hoe die ene fles eruit zou zien met die ene andere capsule.(Wat een service haha!). Maar zo makkelijk was dit nog niet want dit moet zo gebeuren dat je als buitenstaander niet kunt zien dat de capsules niet origineel zijn. Na wat oefenen met de lasso (mijn hulpmiddel in het programma) is het me gelukt en zijn de beelden goed gemonteerd!
De hierop volgende vrijdag was iets heel anders. Om 7 uur moest ik op kantoor zijn waarna we vertrokken richting UCC Cébazan, dit is een bedrijf dat nauw samenwerkt met LGI, dit is het bedrijf waar het hele proces van de bouteillage tot de etikettering plaatsvind voor alle merken van LGI. (Ik voeg een foto toe van de prachtige opkomende zon die ik heb gemaakt onderweg naar kantoor.) Onze opdracht voor die dag was alle etiketten tellen die ze in voorraad hebben en ik kan jullie vertellen, dat zijn er ontzettend veel. We wisten dat het een lange dag zou worden en dat is het geworden, om 8 uur was ik pas weer thuis! Ik mag me wel omschrijven als Lucky girl want dit was de laatste keer ooit in de historie van LGI dat ze de etiketten met de hand geteld hebben, vanaf nu werken ze namelijk met een computersysteem, wat een vooruitgang! Moe kwam ik terug in de Foyer maar daar trof ik Evelyn aan, een Chileens meisje dat net is gearriveerd in Carcassonne, samen met haar en de Duitse Lena (waarover ik in mijn vorige bericht verteld heb) ben ik naar een Spaanse bar gegaan en hebben we gezellig op het terras gezeten, dit was erg gezellig en gaf een heerlijk vakantiegevoel, blije dansende mensen en veel jonge mensen!
Na deze zware en uiteindelijk nog leuke dag was het weekend! De zaterdag begin ik op mijn gemak, uitslapen en daarna douchen. Vervolgens naar de markt, waar ik croissantjes, een stokbrood en een krantje koop, ik eet de croissantjes lekker op en ga daarna lekker op het terras zitten bij Le Carnot, nu al een beetje mijn plekje. Een hip terras met ontzettend aardige bediening, ik lees rustig mijn krantje met een cappuccino en geniet van alles wat er voorbijkomt op de markt, dit is het franse leven! Hierna heb ik grote inkopen gedaan bij de Monoprix en had ik meteen genoeg eten in huis voor de komende week. Vanochtend heb ik het rustige tempo aangehouden, zondag is wasdag en dat is dan ook mijn enige verplichting van de dag. ‘S ochtends heb ik mijn keuken schoongemaakt en ben daarna gaan douchen, vervolgens heb ik mama nog even geskypet om toch nog wat advies te vragen over wat waszaken, het blijft toch lastig haha! Terwijl mijn was in de wasmachine zat heb ik de rest van mijn kamer schoongemaakt, met de schoonmaakspullen die in het algemene washok staan, volgens mij is dat niet de bedoeling, maar ik heb ze heel stiekem door de gang naar mijn kamer gesmokkeld (het is toch onzin om een emmer, dweil, bezem etc. te kopen voor 3 maanden die ik toch niet mee terug kan nemen, en de spullen zijn hier beschikbaar). Na 3 kwartier was mijn eerste wasronde klaar, de tweede heb ik er meteen ingestopt waarna ik de schone was heb uitgehangen in mijn kamer. Een grappig tafereel want ik heb geen wasrekje (zie foto’s). Nu ik hier een tijdje ben raak ik steeds meer gewend aan alles en heb ik het steeds meer naar mijn zin, ik leer veel nieuwe mensen kennen in de foyer en mijn kamer wordt steeds huiselijker, ik heb foto’s opgehangen en mijn keuken is voorzien van een goedgevulde koelkast en mijn eigen specerijensetje, net als thuis! Het is nu echt mijn plekje!
Ik kan jullie helaas nog niet vertellen wat ik komende week moet doen op mijn werk, maar ik houd jullie zeker op de hoogte! Bedankt voor het lezen en de leuke reacties, ik hoop dat die er blijven komen!

Gros Bisou, Roos